- Choroba wysokościowa, a jazda motocyklem
- Jak reagować, jak zapobiegać i co zrobić w momencie pierwszych objawów?
- Ekspert radzi, czyli ratownik TOPR o chorobie wysokościowej
Apetyt rośnie w miarę jedzenia i sentencja ta tyczy się też najróżniejszych wyjazdów motocyklowych. Zaczynamy od dokładnego zwiedzenia województwa, całego kraju, a następnie rozpoczynamy ekspansję całego kontynentu. Krok po kroku zaliczmy coraz to trudniejsze i wyższe przełęcze, aż w końcu dochodzimy do momentu, w którym komercyjne miejsca pełne turystów przestają nas cieszyć.
Po wielu przejechanych kilometrach i niejako odhaczeniu najbardziej popularnych miejsc na motocyklowej mapie świata w końcu dochodzimy do kresu lokalizacji komercyjnych. Chcemy jechać jeszcze dalej, a najlepiej w nieznane i nieodkryte, co najczęściej wiąże się z wyjazdem w tereny typowo górskie, gdzie widoki są zdecydowanie najpiękniejsze. Wybierając się szczególnie na wschód możemy motocyklem wjechać naprawdę wysoko i wówczas do listy obaw dochodzi również poza samym motocyklem, trudami trasy i pogodą również nasze zdrowie, które zdecydowanie będzie się zmieniać wraz z wysokością nad poziomem morza.
Choroba wysokościowa nie dotyczy jedynie osób, które wspinają się po górach, ale również bardzo często motocyklistów, którzy eksplorują najwyższe pasma górskie. Objawy pojawiają się niezwykle szybko, a relacja musi być natychmiastowa. Czy wiecie jak sobie poradzić z chorobą wysokościową podczas jazdy jednośladem?
Najważniejsze informacje:
- Gościem trzeciego odcinka #TAKTRZAŻYĆ był Łukasz Wiercioch – wieloletni ratownik TOPR, pirotechnik jaskiniowy oraz instruktor przetrwania w górach, który opowiedział jak radzić sobie i zapobiegać chorobie wysokościowej podczas jazdy motocyklem.
- Choroba wysokościowa nie dotyczy jedynie wspinaczy.
- Na problemy wynikające z wysokości nad poziomem morza można się przygotować i maksymalnie ograniczyć jej skutki.
Przeczytaj również:
#TAKTRZAŻYĆ – trzeci odcinek z Łukaszem Wierciochem już za nami!
Choroba wysokogórska
Miłość do gór nie tylko jest szorstka ze względu na wysiłek fizyczny czy zmienne warunki atmosferyczne, ale również konieczność radzenia sobie z chorobą wysokościową, która nazywana jest również chorobą Acosta lub hipobaroterapią. Objawia się w związku z przebywaniem na wysokości powyżej najczęściej 2500 m n.p.n. Wówczas zawartość tlenu jest niewystarczająca dla potrzeb ludzkiego organizmu i jej objawy bardzo szybko pojawiają się szczególnie u osób, które nie są przyzwyczajone do przebywania powyżej tej wysokości. Zazwyczaj choroba wysokościowa zaczyna pojawiać się w momencie, gdy nie został poświęcony odpowiedni czas na aklimatyzację, czyli przyzwyczajenie organizmu do różnicy wysokości i wynikających z tego niższego ciśnienia parcjalnego temu w powietrzu i mniejsze nasycenie pęcherzyków płucnych. W takich okolicznościach więcej wody ucieka z naczyń krwionośnych, która gromadzi się w otaczającej tkance.
Ekspert Łukasz Wiercioch radzi
Gościem trzeciego odcinka programu #TAKTRZAŻYĆ był Łukasz Wiercioch – czynny ratownik TOPR, pirotechnik jaskiniowy i instruktor przetrwania w górach, który szkoli żołnierzy GROM, AGAT oraz FOR-MOZA. Podczas rozmowy padło również pytanie o chorobę wysokościową, a także powiązanie jej z jazdą na motocyklu. Zapraszamy do poniższego filmu, aby posłuchać stanowiska, porad i zaleceń naszego eksperta z przeogromnym doświadczeniem. Po kliknięciu w poniższą miniaturę zostaniecie przekierowani do odpowiedniego momentu rozmowy, w której Łukasz porusza temat choroby wysokościowej podczas wyprawy jednośladem.
Ciąg dalszy pod materiałem wideo
Jakie są objawy choroby wysokogórskiej?
Pierwsze oznaki choroby wysokogórskiej pojawiają się wyjątkowo szybko u osób, których organizm nie jest przyzwyczajony do pobytu na wysokości poniżej 2500 m n.p.m. Początkowo pojawia się:
- ból głowy,
- mdłości,
- utrata apetytu,
- spadek wydajności,
- osłabienie,
- kołatanie serca,
- szybki puls.
Powyższe objawy sygnalizują, że należy natychmiast udać się na odpoczynek i poczekać aż wszystkie objawy ustąpią. Jeżeli symptomy nie znikną, a w zamian ich pojawią się bardziej dosadne sygnał to oznacza to zakończenie dalszej jazdy lub wspinaczki. W żadnym wypadku nie należy samodzielnie wówczas oddalać się od grupy. Powrót na niższą wysokość musi odbywać cię jedynie przy pomocy ratowników górskich. Do takich objawów zaliczamy:
- silne bóle głowy;
- wrażliwość na światło;
- zawroty głowy;
- znaczny spadek wydajności;
- utrata sił;
- duszności z uporczywym kaszlem;
- wymioty.
Różne choroby wysokościowe i objawy
AMS
AMS (Acute Mountain Sickness) to ostra choroba wysokościowa. Objawia się mdłościami, wymiotami, pogorszeniem jakości snu i bólem głowy. Pojawia się w ciągu kilku dni od momentu przebywania na dużej wysokości i w niektórych przypadkach może prowadzić do obrzęku mózgu, który w skrócie określany jest jako HACE.
HAPE
HAPE (High Altitude Pulmonary Disease) to wysokościowy obrzęk płuc, który objawia się zasinieniem skóry twarzy i rąk, zwiększeniem częstości oddechów oraz tętna, nasilonym kaszlem, wrażeniem ucisku w klatce piersiowej oraz dusznościami pojawiającymi się również w spoczynku. To zdecydowanie najczęstsza przyczyna śmierci wśród wspinaczy.
HACE
HACE (High Altitude Cerebral Edema) to wysokościowy obrzęk mózgu, który objawia się nudnościami, utratą zborności ruchów, niezdarnością, omamami, bólami głowy, zaburzeniami świadomości oraz drętwieniem ciała.
Jak przygotować się i ograniczyć skutki choroby wysokościowej?
Oczywiście w pewnym stopniu można przygotować się do następstw wynikających z pobytu na wysokiej wysokości, a także ograniczenie skutków choroby wysokościowej. Przede wszystkim wznoszenie powinno być wyjątkowo powolne, aby nasz organizm miał szansę na aklimatyzację do zupełnie nowych warunków, w których jest zdecydowanie mniej tlenu. Obowiązkowo należy zadbać o regularne uzupełnianie płynów, a także dietę wysokokaloryczną. Przed rozpoczęciem jazdy w górę należy odstawić alkohol oraz palenie papierosów, a w wielu przypadkach profilaktycznie zaleca się zażycie leku o nazwie Acetazolamid, który przyśpiesza proces aklimatyzacji i zmniejszy ryzyka pojawienia się choroby wysokościowej. Nie powinno się go jednak brać bez konsultacji z lekarzem.
