Włoskie motocykle mają to do siebie, że wyróżniają się niecodziennymi rozwiązaniami technicznymi i nieszablonowym designem. Ducati Monster 600, mimo że nie jest produkowany od 14 lat nadal robi wrażenie.
Założeniem projektanta Monstera było przekonanie, że w motocyklu do szczęścia wystarczą dwa koła, silnik i kierownica. Ducati jest zrobione prosto, ale nie prostacko, zachowując wyjątkowy styl. Kratownicowa rama, niebanalne kształty zbiornika paliwa i kanapy sprawiają że motocykl nie zestarzał się z upływem lat. Na tle konkurencji z okresu jego premiery, czyli Hondy CB 500, Yamahy XJ 600 czy Suzuki GS 500 wyglądał… nieporównywalnie rewelacyjnie. Włoska 600etka nie jest wyżyłowana, osiąga : 51 KM/8000 obr/min i 50 Nm/6000 obr/min co pozwala rozpędzić się do 100km w 5 sekund. Maksymalna prędkość jest spora, 215 km/h pozwala już mocno poszaleć.
Sercem motocykla jest silnik o pojemności 589 cmᶟ w układzie L z rozrządem desmodromicznym, dość skomplikowanym i kosztownym w regulacji. Tego typu rozwiązanie ma kilka zalet, chociażby brak strat energii przy ściskaniu sprężyn zaworowych, których tu nie ma, czy możliwość osiągania przez silnik większych prędkości obrotowych. Wady to skomplikowana regulacja płytek na dźwigienkach otwierających i zamykających a co za tym idzie większe koszty. Warto wspomnieć też o charakterystycznym dla marki suchym sprzęgle. Podczas pracy silnika wydaje ono specyficzny klang, niemożliwy do pomylenia z niczym innym. Jest to jednak element dość awaryjny – wymiana wysprzęglika czy o-ringów to kwestie z którymi właściciele Ducati powinni się oswoić. Silnik miewa też problemy z poceniem się i jest trudny w uszczelnieniu. Częsty i drogi jest też serwis – co 10 000 km zostawimy w serwisie sporą górkę banknotów. 583 cm³
Mimo wad motocykle te trzymają wysoką cenę na rynku używanych pojazdów.
Niekompetentna osoba pisała artykuł. Monster 600 ma mokre sprzęgło, oraz na pewno nie wyciągnie 215 km/h. Serwis też niewiele droższy od innych 600-tek.