Nie sądziłem, że na motocyklu jeszcze mogę się tak bawić. Wystarczyła odrobina wyobraźni…

Ostatnimi czasy w mediach motocyklowych sporo trąbi się o motocyklach pitbike – o szkoleniach czy wyścigach. Wszystkie te aktywności opierają się o swojego rodzaju organizacje lub wymagają wyjazdu na tor. Tymczasem nie trzeba przynależeć do żadnej grupy, ani wydawać pieniędzy na motocyklowe ściganie. Wystarczą dwa motocykle, grupa znajomych i trochę inwencji twórczej…

Największą wartością motocykli PitBike jest ich edukacyjny sznyt i właśnie… wartość. Niskie ceny zakupu oraz utrzymania mini-motocykli ma spore znaczenie dla rodziców, chcących rozwijać młodzieńcze pasje swoich dzieci. Jednak myślenie, że pity to jednoślady tylko dla dzieciaków jest mylne – dorośli i doświadczeni motocykliści, nie tylko mogą się na nich świetnie bawić, ale przy okazji podnieść swoje umiejętności jazdy. Dlatego nasza zabawa we flat track na małych  motocyklach wydaje się najlepszą opcją.

Zasady są proste i nieskomplikowane (o nich za chwilę). Jednak największą zaletą tej zabawy jest to, że nie musimy jechać na tor i płacić za możliwość pojeżdżenia. Wystarczy kawałek pustego pola, większe podwórko, skrawek łąki czy po prostu pustej przestrzeni. Tak czy inaczej wyścigi ze znajomymi możemy zorganizować praktycznie wszędzie – ogranicza nas tylko nasza wyobraźnia.

Flat Track na pit bike’ach, Najważniejsze informacje:

1. Do zorganizowania pitowej imprezy potrzebujesz dwa sprawne i zatankowane motocykle pitbike, kawałek pola i sześć starych opon lub butelek po wodzie.
2. W tej zabawie najfajniejsze jest to, że najszybszy nie oznacza wygrany.
3. Nasza zabawa uczy myślenia na motocyklu oraz pozwala na rozwijanie umiejętności jeździeckich.
4. Największą zaletą są bardzo niskie koszty organizacji
5. W tym samym wyścigu mogą brać udział zarówno początkujący jak i zaawansowani.

Sam zobacz jakie to łatwe:

Zasady gry:

Zabawa polega na tym, że na pustym polu rozkładamy (w jednej linii) cztery stare opony w dosyć istotnych od siebie odległościach. Kładziesz pierwszą oponę, robisz 5 dużych kroków i kładziesz kolejną oponę. Dwie opony są już ułożone. Teraz robisz 30 kroków i znowu kładziesz oponę. Następnie robisz kolejne pięć kroków i kładziesz ostatnią oponę. Cztery opony są już ułożone. Pozostały jeszcze dwie. Te kładziesz pośrodku toru, ale w pewnej odległości od linii – tak aby wyznaczały one elipsę. Powinno to wyglądać tak:

Uczestnicy ustawiają się po dwóch stronach naszej elipsy, na linii START/META i ruszają na znak. Jadą po wyznaczonej, czarnej linii dookoła opon. Po pierwszym okrążeniu, wolniejszy zawodnik może nawrócić za wewnętrzną oponą i tym samym skrócić drogę przejazdu (właśnie dlatego mamy cztery opony w linii).

Dzięki temu, że wolniejszy kierowca może pojechać po mniejszym okręgu i szybko nadrobić dzielący go dystans do prowadzącego motocyklisty – jak widzicie prędkość z jaką się poruszamy nie jest aż tak istotna. Jeśli okaże się, że dzięki skrótowi wolniejszy zawodnik stał się szybszy, miejsca się zamieniają i teraz drugi zawodnik może zawrócić za pierwszą oponą, podczas gdy pierwszy zawodnik musi objechać drugą oponę.

PitBike flat track. Baw się jak chcesz

Bardzo często okazuje się, że wolniejszy “zawodnik” może bez większego problemu wygrać – tylko dlatego, że pokonuje mniejszy dystans. To właśnie jest kluczowe. Jeżdżąc motocyklami w ten sposób nie rozpędzamy się do dużych prędkości – zabawa jest bezpieczna, uczymy się hamować i możliwie jak najszybciej pokonywać zakręt. Poza tym wyścig jest krótki i odbywa się na małej przestrzeni – to oznacza, że na dwóch motocyklach może się bawić nawet 10 osób (na zmianę).

Dwie osoby ścigają się na dystansie np. czterech okrążeń, a reszta w tym czasie może przewracać karkówkę na grillu, śmiać się z zawodników czy komentować  ich dokonania.

Oczywiście zasady możecie modyfikować do bólu – najważniejsza jest przecież dobra zabawa. Jeśli w Waszej grupie są początkujący motocykliści lub tacy, którzy po prostu się boją, mogą jeździć “małe koła”, a najszybsi duże. Tak naprawdę wystarczy parę okrążeń zapoznawczych, aby dokładnie ustalić szczegóły i zasady gry.

Jazda! Do nauki!

Fakty jednak pozostają takie, że najfajniejsza zabawa jest wtedy gdy umiejętności kierowców są podobne i wolniejszy na danym okrążeniu, zjeżdża do wewnętrznego kręgu. Poza tym istotne jest obserwowanie przeciwnika – przecież istnieje możliwość, że nie zobaczysz jego przewagi i pojedziesz duże koło – wtedy stracisz.

Jak widzicie zabawa wydaje się przednia i jest przednia! Poza tym jest tania i nie wymaga dużej przestrzeni. Jak się znudzicie, to możecie wprowadzić do życia kolejne modyfikacje.

Nie proponuję wam tego, ale osobiście dysponuję szerokim, pustym polem bez możliwości wjechania do rowu czy uderzenia w płot – właśnie dlatego następnym razem  zamierzam zorganizować hamulce bez hamulców – ściągniemy z motocykli dźwignie hamulca (przedniego oraz tylnego). Dzięki temu zawody staną się jeszcze trudniejsze – nie będziemy mogli się już tak bardzo rozpędzać, ponieważ nie będziemy mogli wyhamować motocykli przed zakrętem – ta partia szachów będzie jeszcze trudniejsza i zdecydowanie bardziej wymagająca.

Dajcie znać co sądzicie o tej zabawie, jeśli macie jakieś pytania, to śmiało – pytajcie w komentarzach!