Honda CBR F4i – do miasta, na tor, w trasę i na dyskotekę [OPIS, HISTORIA, WADY, ZALETY DANE TECHNICZNE]

Honda w roku 2001 wprowadziła do sprzedaży motocykl, który bardzo szybko dorobił się miana kultowego. Osiągi, wygląd i komfort jazdy mimo, że mówimy o motocyklu sportowym, stały na naprawdę wysokim poziomie. Szybko Honda CBR F4i przypadła do gustu motocyklistom na całym świecie.

Honda od zawsze na rynku prezentowały motocykle, które w swojej prostocie były po prostu przełomowe. Niby nie było w nich nadzwyczajnego, ale połączenie poszczególnych cech i dobór odpowiednich podzespołów sprawiało, że motocykli tego producenta po prostu nie dało się nie kochać. Były wyjątkowo przemyślane konstrukcyjnie, całkiem zgrabne, ale do tego cechowały się niebywałą kulturą pracy jednostki napędowej, której na próżno było szukać w przypadku konkurencyjnych modeli. Dodatkowo kultowa już bezawaryjność i bezobsługowość, w której Honda utwierdza nas do dziś. Zalety te towarzyszyły nie tylko najbardziej wymagającym motocyklom należącym do segmentu turystyków, ale również tym sportowym, które miały zupełnie inne zastosowanie i traktowane były w zupełnie inny, bardziej agresywny sposób.

Dzisiaj naprawdę ciężko wyobrazić sobie świat motocykli sportowych bez modelu F4i. Wszystko za sprawą niezwykle wytrzymałego silnika, który generował sporą moc, dość długiej produkcji (model CBR F4i był najdłużej produkowanym motocyklem z serii CBR) i przede wszystkim dzięki wtryskowi paliwa, który dopiero zaczynał się pojawiać w motocyklach japońskich w tamtych latach. Różnice względem poprzednika F4 były widoczne zatem nie tylko gołym okiem, ale również wtedy, gdy zagłębiliśmy się w szczegóły techniczne.

Najważniejsze informacje:

1. Honda CBR F4i zadebiutowała w 2001 roku i była następcą poprzedniego modelu F4. Produkowana była do 2007 roku.
2. W tym samym czasie zadebiutowała także wersja Sport, która produkowana była od 2001 do 2002 roku, a następnie została zastąpiona modelem CBR 600 RR.
3. CBR F4i napędzała czterocylindrowa rzędowa jednostka napędowa o mocy 109 KM, która cieszyła się mianem pancernej i bezawaryjnej.
4. W swoim pierwotnym założeniu Honda CBR F4i miała być motocyklem sportowym z niewielkimi cechami turystyka, ale szybko okazało się, że sama baza na tyle jest udana, że można nie tylko zrobić z niej podstawową torówkę czy przygotować do jazdy turystycznej, ale także prawdziwą stunt maszynę.

Następca kultowego F4

W Hondzie oczywiście nic nie bierze się znikąd, dlatego pojawienie się w 2001 roku modelu F4i także było wypadkową poprzedników, na bazie których inżynierowie skrupulatnie analizowali swoje błędy i mankamenty konstrukcyjne, aby przekuć je w kolejny światowy sukces. Nie ma tutaj sporej dozy finezji i polotu, gdyż zostały one zastąpione dawką ewolucji, harmonii i rozsądku, które rozwijały się każdego roku wraz ze zmieniającymi się trendami i nowinkami technicznymi. Honda CBR 600 F4 produkowana była jedynie przez 2 lata, ale ten krótki okres przełożył się na niewiarygodny sukces sprzedażowy. Fani jednośladów na całym świecie natychmiast go pokochali za świetną jednostkę napędową, bezawaryjność i wyjątkową praktyczność, dając tym samym władzom Hondy do zrozumienia, że taką drogę w przyszłości powinni obrać. Nie jest to jednak efekt jedynie dwóch lat produkcji modelu F4, gdyż początku tej rodziny powinniśmy upatrywać w 1987 roku, gdy zadebiutowała Honda CBR 600 F1 o oznaczniku PC17 i handlowej nazwie “Hurricane”. Przez ponad 13 lat inżynierowie dokładnie analizowali wszystkie dane, błędy, dobre strony i przede wszystkim opinie napływające od dziennikarzy oraz użytkowników, co pozwoliło każde kolejne wcielenie jeszcze lepiej dopasować do ówczesnych trendów, zachowując jednak przy tym charakterystyczne DNA dla całej serii CBR.

2001 rok – czas na nowe

Motocykle rozwijały się w wyjątkowo szybkim tempie, a efektem tego musiało być szybkie nadążenie za trendami i reagowanie na nie prezentując nowy model. W 2001 roku Honda zaprezentowała swoje najnowsze cacko o nazwie F4i, które nie tylko było wypadkową ewolucji poprzednich wcieleń, ale również sporą nowością. W końcu zmienił się sam układ zasilania, na który najbardziej czekali użytkownicy poprzedniego modelu i przestarzałe już gaźniki zamienił wtrysk paliwa. Zmian oczywiście było zdecydowanie więcej, jednak o nich za chwile, gdyż to właśnie wtrysk skutecznie przesłonił pozostałe modernizacje. W końcu miały zniknąć problemy z ręcznym ssaniem, regulacją i synchronizacją gaźników, a średni motocykl sportowo-turystyczny Hondy miał być jeszcze przyjemniejszy w użytkowaniu. Tak też było.

CBR F4i – czym różni się od F4?

F4i oczywiście jest rozwinięciem modelu F4 i nadal można zauważyć charakterystyczne kształty dla poprzednika. Sama lista zmian jest dosyć pokaźna i dosadnie pokazuje, że była to ewolucja przez duże E. W każdej broszurze reklamowej akapit dotyczący różnic względem poprzednika rozpoczynał się jednak od zaznaczenia, że gaźniki zostały zastąpione układam wtryskowym PGM-FI z przepustnicami o średnicy 38 mm i automatycznym ssaniem. Sam układ dolotowy również został mocno przeprojektowany, a standardowe świece zostały zastąpione irydowymi. Dodatkowo zmienione zostało przełożenie piątego i szóstego biegu, a także zastosowano tylną zębatkę większą o jeden ząb. Silnik musiał zostać przystosowany do kolejnych norm emisji spalin, dlatego w układzie wydechowym znalazł się trójdrożny katalizator o nazwie HECS3. Ponadto wyróżniał się mocniejszym alternatorem o wydajności 29 A oraz innym akumulatorem.

Niewielkie zmiany dotyczyły również samego podwozia – wzmocniono aluminiowe odlewy ramy, a także nieco popracowano nad zawieszeniem. W przednim widelcu teleskopowym zamieniono stalowy element amortyzatora na aluminiowy. W układzie hamulcowym zastosowano aluminiowe tłoczki zamiast stalowych, a także zastosowano lżejsze obręcze kół.

Wisienką na torcie był nieco odświeżony design, który szczególnie wyróżniał się nową lampą i nieco zmienionymi kształtami owiewek. Dodatkowo na pokładzie pojawił się zupełnie nowy, lekki i elektroniczny licznik LCD, który był sporym skokiem technologicznym względem tego, który montowany był w F4. Czuć było zatem powiew nowości nie tylko na papierze, ale również zmiany były widoczne gołym okiem.

F4i to przede wszystkim pancerna jednostka napędowa

Wszystkie generacje CBR od zawsze charakteryzowała wyjątkowa przyjazność użytkowania oraz pancerność. W ramie motocykla wylądował czterocylindrowy rzędowy silnik o pojemności 599 cm3, który chociaż ze swoimi 109 KM nie był najmocniejszy w stawce (Yamaha R6 generowała 11 KM więcej), to był dopracowany do perfekcji – długowieczna skrzynia oraz silnik były największymi atutami Cebry. W internecie możemy znaleźć świadectwa silników, które pokonały nawet 200 ooo kilometrów, co jak na motocykl sportowy robi do dzisiaj ogromne wrażenie. To wszystko sprawiało, że CBR była często wykorzystywana jako baza do budowy amatorskiej torówki lub stunt maszyny – po dzień dzisiejszy CBR F4i jest jednym z najczęściej wybieranych motocykli do nauki stuntu.

Silnik był mocną stroną całej serii CBR i podobnie było w przypadku F4i. Jego kultura pracy i elastyczność była jeszcze lepsza za sprawą wtrysku paliwa, chociaż można przyznać, że nieco ospale jedzie w dolnym zakresie obrotów. Im wskazówka obrotomierza jest bliżej czerwonego pola jest bliżej, tym dzieje się zdecydowanie więcej i kierowca nie mógł narzekać na nudę. F4i pierwsze 100 km/h osiągała w czasie 3,5 sekundy i rozwijała prędkość maksymalną w granicach 250 km/h. Wynik ten był całkowicie wystarczający dla amatorów sportowego jeżdżenia. Tuż nad silnikiem, mogliśmy znaleźć zbiornik paliwa, w którym mogliśmy zmieścić 18 litrów paliwa.

Miękkie zawieszenie i dobre hamulce

Na zawieszenie w CBR 600 F4i akurat można narzekać, a wszystko dlatego, że jest zbyt miękkie jak na reklamowany motocykl sportowy. Pomóc w tym ma szeroki zakres regulacji, który pomoże to skorygować, jednakże przy osobach cięższych konieczna jest wymiana sprężyn lub zastosowanie bardziej gęstego oleju w lagach. Po takich korektach motocykl zaczyna być perfekcyjnie stabilny, a występujące czasem shimmy znika bezpowrotnie. Tutaj jednoznacznie widać, że inżynierom zależało na codziennej uniwersalności i dobrym prowadzeniu szczególnie na drogach średniej jakości.

Wady zawieszenia jednak przyćmiewał układ hamulcowy, który był wyjątkowo wydajny. Przednie hamulce charakteryzowały się świetną dozowalnością i pewnością działania nawet w awaryjnej sytuacji, a świetnie uzupełniał je tylny hamulec, który wbrew pozorom nie był jedynie marnej jakości spowalniaczem, a działał naprawdę skutecznie. Użytkownicy skarżyli się również na problemy z regulatorem napięcia i napinaczem rozrządu.

Całkiem udany kompromis

Poza tym naprawdę ciężko jest sklasyfikować CBR F4i. Z założenia to motocykl sportowy, jednakże dopracowana pozycja za kierownicą, solidna ochrona przed wiatrem czy komfortowe zawieszenie sprawia, że ciężko nie myśleć o tym jednośladzie w kategorii “sportowy turysta”. Honda reklamowała ten model jako sportowy, jednakże z dużą namiastką użytku turystycznego i codziennego. Oznacza to, że niejako nieco niesłusznie porównujemy go chociażby do stricte sportowej R6, jednakże same chciały tego władze Hondy, które właśnie w ten sposób go prezentowały. Warto zaznaczyć, że CBR z lat 2001-2007 była jedynym motocyklem w swojej klasie posiadającym jednobryłową kanapę. Wszystkie te cechy wskazują na to, że jednak w cichym założeniu miał to być motocykl uniwersalny.

Odbiło się na to pozycji kierowcy, która jest dokładnie w połowie między wyprostowaną pozycją na turystyku, a mocno pochyloną na motocyklu sportowym. Dzięki temu można było F4i jeździć nie tylko całkiem szybko po winklach, ale jazda nią nie męczyła także podczas dalszych wyjazdów. Użytkownicy bardzo chętnie doposażali CBR w materiałowe sakwy i tankbag, użytkując ją również do bliższej i dalszej turystyki.

Niespodzianka, czyli F4i w wersji Sport

Ruch z modelem F4i musiał być wyjątkowo przemyślany, gdyż władze Hondy natychmiast miały odpowiedź na wszystkie głosy, które mówiły, że model ten zbyt mocno trąci turystykiem. Na rynku równolegle zadebiutowała sportowa wersja, która miała nieco więcej wyścigowego charakteru. Przede wszystkim rozdzielona została kanapa kierowy i pasażera, co zdecydowanie wpłynęło na bardziej agresywny wygląd tylnej części motocykla. Dodatkowo zastosowano inne wałki rozrządu i gniazda zaworów, lżejsze koło zamachowe, podwójne sprężyny zaworów, w sprzęgle pojawiała się dodatkowa tarcza, a tylna zębatka miała o jeden ząbek więcej. Dodatkowo ramą i wahacz były lakierowane na czarno, a także zniknęła stopka centralna.

Wszystkie te zmiany miały sprawić, że będzie miała ona nieco więcej sportowego charakteru i wprowadzenie wersji Sport spotkało się z dobrym przyjęciem ze strony fanów tej serii. Nie mieli okazji jednak się nią zbyt długo nacieszyć, gdyż produkowana była jedynie od 2001 do 2002 roku, a już rok później została zastąpiona przez CBR 600 RR.

Słowem podsumowania

Niestety zawieszenie chociaż bardzo komfortowe, totalnie nie sprawdzało się podczas jazdy torowej – coś za coś. Z punktu widzenia polskiego użytkownika i w czasach świetności tego modelu, był to w zasadzie atut, gdyż – nie ma co ukrywać – mało kto wybierał się tymi sprzętami na tor. Raczej tego typu jednoślady były upalane w miastach i na niezbyt równych drogach. Na wyjątkową uwagę zasługuje jednak genialna wręcz jednostka napędowa, która nie powinna przysporzyć żadnych problemów. Jest po prostu bezawaryjna i pancerna, do czego zdążyła nas już przyzwyczaić Honda. Ten motocykl pomimo całkiem potulnego charakteru nie potrafi znudzić, a jako całokształt jest motocyklem wyjątkowo kompletnym i udanym, co pokazuje ogromna liczba egzemplarzy jeżdżących po polskich drogach.

Dzisiaj znalezienie zadbanej sztuki jest jeszcze możliwe, a sam zakup może okazać się świetną inwestycją. Oczywiście, legendarna długowieczność w dużej mierze uzależniona jest od sposobu w jaki użytkowany był dany egzemplarz i odpowiedniej kultury serwisowej, ale jesteśmy prawie pewni, że jeśli zastanawiasz się nad zakupem tego motocykla, to na pewno się nie zawiedziesz!

Honda CBR 600 F4i dane techniczne: