W motocyklach wtrysk paliwa na masową skalę zaczęto stosować stosunkowo późno. Chociaż Kawasaki miało swój wtryskowy epizod na początku lat 80 w modelu GPZ1100, temat tego rodzaju zasilania ucichł na prawie 3 dekady.
Po części było to spowodowane niedoskonałością tych układów we wcześniejszych latach, dużymi kosztami produkcji, wysokimi obrotami jakie silniki motocyklowe osiągają oraz potrzebą odpowiedniej miniaturyzacji podzespołów. Regulacje dotyczące norm spalin wymusiły jednak na producentach konieczność przejścia z układów gaźnikowych na wtryskiwacze. Współczesne układy wtryskowe stosowane w motocyklach i motorowerach jednocylindrowych są przeważnie elektromagnetyczne i jednopunktowe. Do poprawnej pracy wymagają szeregu skomplikowanych urządzeń, jak pompa paliwowa wytwarzająca odpowiednie ciśnienie, komputer sterujący, sonda lambda i kilka innych czujników. To sprawia że układ taki jest drogi w produkcji i skomplikowany w naprawie.
Przy obecnym zaawansowaniu technicznym nie powinniśmy się jednak obawiać awaryjności markowych układów wtryskowych, które wytrzymują dziesiątki tysięcy kilometrów. Co do zasady, regulacja wtrysku ogranicza się w większości przypadków jedynie do ustawienia prędkości wolnych obrotów, poza tym są bezobsługowe. Silnik z tym typem zasilania palą też z reguły mniej. Zawdzięczają to temu, że wtrysk bardziej precyzyjnie dobiera skład i ilość mieszanki w zależności od obrotów i obciążenia silnika. Motoryzacyjni konserwatyści uważają, że nie ma lepszego sposobu na zasilenie silnika mieszanką niż gaźnik.
Prostota obsługi, duża trwałość i możliwość samodzielnych naprawa z pewnością brzmią zachęcająco. Niestety, optymalne ustawienie gaźnika to nie jest tak prosta sprawa, jak mogłoby się wydawać. Zbyt bogate ustawienie mieszanki skutkuje nie tylko dużym spalaniem, może prowadzić też do szybszego zużycia silnika (olej jest spłukiwany przez nadmiar benzyny z gładzi cylindra). Strzelanie w tłumik będące konsekwencją nieprawidłowej obsługi gaźnika skutkuje wypalaniem się gniazd zaworowych i utratą kompresji. Zbyt uboga mieszanka z kolei podnosi temperaturę pracy silnika, powoduje napalenie zaworów a w ekstremalnych przypadkach może wytopić nawet dziurę w tłoku. Trzeba jednak przyznać, że silniki gaźnikowe są bardziej podatne na tuningowe zabiegi.
Wtrysk paliwa występuje we wszystkich obecnie produkowanych motocyklach i sporej części motorowerów. Oczywiście na tym tle odstają producenci z Chin i Tajwanu, ale i oni wkrótce będą musieli przystosować się do coraz ostrzejszych regulacji. Dyskusje nt. wyższości gaźnika nad wtryskiem i na odwrót na pewno szybko się nie skończą. Oba te rozwiązania mają swoje wady i zalety, a bardziej od konkretnego modelu motocykla i typu wtrysku zależy czy sprawdza się on akurat w tej konfiguracji czy nie.
