Ustawa z dn. 26.10 2010 r. o Kierujących Pojazdami

Rozdział 1. Przepisy ogólne
Art. 1.
1. Ustawa określa:
1) osoby uprawnione do kierowania pojazdami na drogach publicznych oraz na
drogach położonych w strefach zamieszkania oraz w strefach ruchu;
2) wymagania w stosunku do osób, o których mowa w pkt 1;
3) zasady uzyskiwania i cofania uprawnień do kierowania pojazdami oraz zatrzymywania
dokumentów stwierdzających posiadanie uprawnienia do kierowania
pojazdami;
4) zasady prowadzenia działalności w zakresie uzyskiwania uprawnień i badań psychologicznych,
związanych z kierowaniem pojazdami;
5) zasady wykonywania badań lekarskich i psychologicznych kierowców, instruktorów
i egzaminatorów oraz kandydatów na kierowców, instruktorów i egzaminatorów;
6) zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia ośrodka
doskonalenia techniki jazdy.

2. Zadania samorządu województwa, o których mowa w art. 10 ust. 3, art. 18 ust. 3,
art. 58 ust. 2, art. 67 ust. 1, art. 69 ust. 1, art. 70 ust. 1, art. 71 ust. 1 i 2, art. 72 ust.
1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy nr 2006/126/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie praw jazdy (przekształcenie) (Dz.
Urz. UE L 403 z 30.12.2006, str. 18) oraz częściowo dyrektywy 2003/59/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie wstępnej kwalifikacji i okresowego szkolenia kierowców
niektórych pojazdów drogowych do przewozu rzeczy lub osób, zmieniającej rozporządzenie Rady
(EWG) nr 3820/85 oraz dyrektywę Rady 91/439/EWG i uchylającej dyrektywę Rady 76/914/EWG (Dz.
Urz. UE L 226 z 10.09.2003, str. 4, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 7, t. 7,
str. 441, z późn. zm.).
2) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
ustawę z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym i ustawę z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym
Ratownictwie Medycznym.
2
1 i 2, art. 77 ust. 2, art. 80 ust. 1 i 4, art. 85 ust. 3 i 8, art. 86 ust. 4, 5 i 7, art. 87
ust. 3, art. 88 ust. 1, 4, 6, 7 i 9, art. 96 ust. 3, art. 97 ust. 2, art. 99 ust. 5 i art. 103
ust. 6, stanowią zadania z zakresu administracji rządowej.

Art. 2.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) kierowcy, kierującym lub o pojeździe określonego rodzaju – należy przez to rozumieć
odpowiednio kierowcę, kierującego lub pojazd w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r.
Nr 108, poz. 908, z późn. zm.3));
2) opłacie ewidencyjnej – należy przez to rozumieć opłatę stanowiącą przychód
Funduszu – Centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców, o którym mowa
w art. 80d ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.

Rozdział 2
Osoby uprawnione do kierowania pojazdami

Art. 3.
1. Kierującym pojazdem może być osoba, która osiągnęła wymagany wiek i jest sprawna
pod względem fizycznym i psychicznym oraz spełnia jeden z następujących warunków:
1) posiada umiejętność kierowania pojazdem w sposób niezagrażający bezpieczeństwu,
nieutrudniający ruchu drogowego i nienarażający kogokolwiek na
szkodę oraz odpowiedni dokument stwierdzający posiadanie uprawnienia do
kierowania pojazdem;
2) odbywa w ramach szkolenia naukę jazdy;
3) zdaje egzamin państwowy.
2. Kierującym pojazdem może być również osoba, która odbywa szkolenie w ramach
kwalifikacji wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyspieszonej, kwalifikacji wstępnej
uzupełniającej lub kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyspieszonej, o których
mowa w przepisach rozdziału 7a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie
drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, z późn. zm.4)), i jest sprawna pod
względem fizycznym i psychicznym.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 109, poz. 925,
Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1486 i Nr 180, poz. 1494 i 1497, z 2006 r. Nr 17, poz. 141, Nr 104,
poz. 708 i 711, Nr 190, poz. 1400, Nr 191, poz. 1410 i Nr 235, poz. 1701, z 2007 r. Nr 52, poz. 343,
Nr 57, poz. 381, Nr 99, poz. 661, Nr 123, poz. 845 i Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 37, poz. 214, Nr
100, poz. 649, Nr 163, poz. 1015, Nr 209, poz. 1320, Nr 220, poz. 1411 i 1426, Nr 223, poz. 1461 i
1462 i Nr 234, poz. 1573 i 1574, z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr 18, poz. 97, Nr 79, poz. 663, Nr 91, poz.
739, Nr 92, poz. 753, Nr 97, poz. 802 i 803, Nr 98, poz. 817 i Nr 168, poz. 1323 oraz z 2010 r. Nr 40,
poz. 230, Nr 43, poz. 246, Nr 122, poz. 827, Nr 151, poz. 1013, Nr 152, poz. 1018, Nr 182, poz. 1228
i Nr 219, poz. 1443.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 176, poz.
1238 i Nr 192, poz. 1381, z 2008 r. Nr 218, poz. 1391, Nr 227, poz. 1505 i Nr 234, poz. 1574, z 2009
3
3. Osoba niepełnosprawna pod względem fizycznym może być kierującym, jeżeli uzyskała
orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem.

4. Osoba, która ukończyła 18 lat, nie jest obowiązana do posiadania dokumentu
stwierdzającego posiadanie uprawnienia do kierowania rowerem lub pojazdem zaprzęgowym.

Art. 4.
1. Dokumentem stwierdzającym posiadanie uprawnienia do kierowania odpowiednio
motorowerem, pojazdem silnikowym lub zespołem pojazdów składającym się
z pojazdu silnikowego i przyczepy lub naczepy jest odpowiednio:
1) wydane w kraju:
a) prawo jazdy,
b) pozwolenie wojskowe,
c) międzynarodowe prawo jazdy;
2) wydane za granicą:
a) międzynarodowe prawo jazdy, określone w Konwencji o ruchu drogowym,
podpisanej w Genewie dnia 19 września 1949 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 54,
poz. 321 i 322),
b) krajowe lub międzynarodowe prawo jazdy, określone w Konwencji o ruchu
drogowym, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r. (Dz. U.
z 1988 r. Nr 5, poz. 40 i 44),
c) krajowe prawo jazdy wydane w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym;
3) zagraniczny dokument wojskowy, określony w umowach międzynarodowych,
których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
2. Kierowca może posiadać tylko jedno ważne prawo jazdy. Przepis ten nie dotyczy
międzynarodowego prawa jazdy oraz krajowego prawa jazdy osoby, o której mowa
w art. 10 ust. 3.
3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie jest uznawane za ważne prawo jazdy
wydane w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej
lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli na terytorium
któregokolwiek z tych państw to prawo jazdy zostało zatrzymane lub czasowo
albo na stałe cofnięto posiadane uprawnienie do kierowania pojazdem.
r. Nr 18, poz. 97, Nr 31, poz. 206, Nr 86, poz. 720 i Nr 98, poz. 817 oraz z 2010 r. Nr 43, poz. 246 i
Nr 164, poz. 1107.
4
Art. 5.
1. Prawo jazdy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a, stwierdza posiadanie uprawnienia
do kierowania odpowiednio motorowerem, pojazdem silnikowym lub zespołem
pojazdów:
1) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) w ruchu międzynarodowym na terytorium:
a) państw-stron Konwencji, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. b – z wyjątkiem
kierowania motorowerem lub ciągnikiem rolniczym,
b) państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub
państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym – z wyjątkiem
kierowania ciągnikiem rolniczym.
2. Pozwolenie wojskowe, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b, stwierdza posiadanie
przez żołnierza zasadniczej służby wojskowej i żołnierza służby kandydackiej
uprawnienia do kierowania odpowiednim pojazdem silnikowym lub zespołem pojazdów
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub pobranym w ramach świadczeń na
rzecz obrony.
3. Międzynarodowe prawo jazdy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c, stwierdza
posiadanie uprawnienia do kierowania odpowiednim pojazdem silnikowym lub zespołem
pojazdów w ruchu międzynarodowym na terytorium państw-stron Konwencji,
o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. a i b, z wyjątkiem kierowania ciągnikiem
rolniczym. Międzynarodowe prawo jazdy jest ważne łącznie z krajowym prawem
jazdy.
4. Prawo jazdy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. a i b, stwierdza posiadanie uprawnienia
do kierowania odpowiednim pojazdem silnikowym na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w okresie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia stałego lub czasowego
pobytu.
5. Zagraniczny dokument wojskowy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3, stwierdza
posiadanie uprawnienia do kierowania pojazdami na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w zakresie określonym w umowach międzynarodowych, których stroną jest
Rzeczpospolita Polska.
6. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpowiednio motorowerem lub pojazdem
silnikowym może kierować osoba posiadająca ważne zagraniczne prawo jazdy wydane
przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederację Szwajcarską lub
państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym – w okresie ważności prawa
jazdy.
Art. 6.
1. Prawo jazdy stwierdza posiadanie uprawnienia do kierowania:
1) kategorii AM:
a) motorowerem,
5
b) czterokołowcem lekkim;
2) kategorii A1:
a) motocyklem o pojemności skokowej silnika nieprzekraczającej 125 cm3,
mocy nieprzekraczającej 11 kW i stosunku mocy do masy własnej nieprzekraczającym
0,1 kW/kg,
b) motocyklem trójkołowym o mocy nieprzekraczającej 15 kW,
c) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
3) kategorii A2:
a) motocyklem o mocy nieprzekraczającej 35 kW i stosunku mocy do masy
własnej nieprzekraczającym 0,2 kW/kg, przy czym nie może on powstać w
wyniku wprowadzenia zmian w pojeździe o mocy przekraczającej dwukrotność
mocy tego motocykla,
b) motocyklem trójkołowym o mocy nieprzekraczającej 15 kW,
c) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
4) kategorii A:
a) motocyklem, z zastrzeżeniem ust. 3,
b) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
5) kategorii B1:
a) czterokołowcem,
b) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
6) kategorii B:
a) pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej
3,5 t, z wyjątkiem autobusu i motocykla,
b) zespołem pojazdów złożonym z pojazdu, o którym mowa w lit. a, oraz
z przyczepy lekkiej,
c) zespołem pojazdów złożonym z pojazdu, o którym mowa w lit. a, oraz
z przyczepy innej niż lekka, o ile łączna dopuszczalna masa całkowita zespołu
tych pojazdów nie przekracza 4.250 kg, z zastrzeżeniem ust. 4,
d) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
7) kategorii C1:
a) pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej
3,5 t i nieprzekraczającej 7,5 t, z wyjątkiem autobusu,
b) zespołem pojazdów złożonym z pojazdu, o którym mowa w lit. a, oraz
z przyczepy lekkiej,
c) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
8) kategorii C:
a) pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej
3,5 t, z wyjątkiem autobusu,
b) zespołem pojazdów złożonym z pojazdu, o którym mowa w lit. a, oraz
z przyczepy lekkiej,
6
c) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
9) kategorii D1:
a) autobusem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 17
osób łącznie z kierowcą, o długości nieprzekraczającej 8 m,
b) zespołem pojazdów złożonym z pojazdu, o którym mowa w lit. a, oraz
z przyczepy lekkiej,
c) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
10) kategorii D:
a) autobusem,
b) zespołem pojazdów złożonym z pojazdu, o którym mowa w lit. a, oraz
z przyczepy lekkiej,
c) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
11) kategorii T:
a) ciągnikiem rolniczym lub pojazdem wolnobieżnym,
b) zespołem pojazdów złożonym z ciągnika rolniczego z przyczepą (przyczepami)
lub pojazdem wolnobieżnym z przyczepą (przyczepami),
c) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
12) kategorii B+E, C+E lub D+E – pojazdem określonym odpowiednio w prawie
jazdy kategorii B, C lub D, łącznie z przyczepą (przyczepami), przy czym w zakresie
kategorii B+E dopuszczalna masa całkowita ciągniętej przyczepy nie może
przekraczać 3,5 t;
13) kategorii C1+E – zespołem pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej
12 t, składającym się z pojazdu ciągnącego określonego w prawie
jazdy kategorii C1 i przyczepy;
14) kategorii D1+E – zespołem pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej
12 t, składającym się z pojazdu ciągnącego określonego
w prawie jazdy kategorii D1 i przyczepy;
15) kategorii B i C1+E, B i D1+E, B i C+E lub B i D+E – zespołem pojazdów określonym
w prawie jazdy kategorii B+E;
16) kategorii C+E i D – zespołem pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii
D+E.
2. Zespołem pojazdów, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 lit. c, którego dopuszczalna masa
całkowita przekracza 3,5 t, może kierować osoba, która zdała część praktyczną
egzaminu państwowego, potwierdzoną wpisem do prawa jazdy.
3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prawo jazdy:
1) kategorii B, C1, C, D1 i D uprawnia do kierowania ciągnikiem rolniczym, pojazdem
wolnobieżnym oraz zespołem złożonym z tego pojazdu i przyczepy lekkiej;
2) kategorii B+E, C1+E, C+E, D1+E i D+E uprawnia do kierowania zespołem pojazdów
złożonym z ciągnika rolniczego z przyczepą (przyczepami) lub pojazdu
wolnobieżnego z przyczepą (przyczepami);
7
3) kategorii AM, A1, A2 i A uprawnia do kierowania zespołem pojazdów złożonym
z pojazdu określonego dla tej kategorii wraz z przyczepą.
4. Kolejką turystyczną może kierować osoba, która posiada prawo jazdy odpowiedniej
kategorii co najmniej od 2 lat.
5. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
transportu może określić, w drodze rozporządzenia, w sposób odmienny od przepisów
ust. 1, uprawnienia osób kierujących pojazdami specjalnymi i pojazdami przeznaczonymi
do celów specjalnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub pobranymi
w ramach świadczeń na rzecz obrony, a także dodatkowe wymagania w
stosunku do tych osób.
6. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, uwzględnia się odpowiednio:
1) potrzebę posiadania szczególnych kwalifikacji przez osoby wykonujące zadania
związane z obronnością państwa;
2) wymagania w stosunku do uprawnień żołnierzy pełniących służbę poza granicami
kraju;
3) potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa w ruchu drogowym.
Art. 7.
1. Dokumentem stwierdzającym posiadanie uprawnienia do kierowania:
1) tramwajem – jest pozwolenie na kierowanie tramwajem;
2) rowerem – jest karta rowerowa lub prawo jazdy kategorii AM, A1, B1 lub T –
w przypadku osób, które nie ukończyły 18 lat;
3) pojazdem zaprzęgowym – jest karta rowerowa lub prawo jazdy kategorii AM,
A1, B1 lub T – w przypadku osób, które nie ukończyły 18 lat.
2. Kierujący tramwajem może posiadać tylko jedno ważne pozwolenie na kierowanie
tramwajem.
Art. 8.
1. Wymagany minimalny wiek do kierowania wynosi:
1) 14 lat – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii AM;
2) 16 lat – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii A1, B1 i T;
3) 18 lat – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii A2, B, B+E, C1 i
C1+E;
4) 20 lat – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii A, jeżeli osoba co
najmniej od 2 lat posiada prawo jazdy kategorii A2;
5) 21 lat – dla motocykli trójkołowych o mocy przekraczającej 15 kW, jeżeli osoba
posiada prawo jazdy kategorii A;
6) 21 lat – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii C, C+E, D1 i
D1+E, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1, ust. 3 pkt 1 oraz art. 9;
8
7) 24 lata – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii:
a) A – jeżeli osoba nie posiadała co najmniej przez 2 lata prawa jazdy kategorii
A2,
b) D i D+E, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2, ust. 3 pkt 2 oraz art. 9;
8) 21 lat – dla tramwaju;
9) 15 lat – dla pojazdu zaprzęgowego;
10) 10 lat – dla roweru;
11) 17 lat – dla roweru wieloosobowego lub przewożącego inną osobę;
12) 13 lat – dla jadącego po jezdni wózka inwalidzkiego;
13) 21 lat – dla kolejki turystycznej.
2. Wymagany minimalny wiek do kierowania dla żołnierzy kierujących pojazdami Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wynosi:
1) 18 lat – dla pojazdów określonych w pozwoleniu wojskowym kategorii A, C i
C+E;
2) 19 lat – dla pojazdów określonych w pozwoleniu wojskowym kategorii D.
3. Dla funkcjonariuszy kierujących pojazdami Państwowej Straży Pożarnej, Policji oraz
Straży Granicznej minimalny wiek do kierowania wynosi:
1) 18 lat – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii A;
2) 19 lat – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii C;
3) 21 lat – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii D.
Art. 9.
1. Dla osób, które uzyskały kwalifikację wstępną określoną w przepisach rozdziału 7a
ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, minimalny wiek do kierowania
pojazdami określonymi w prawie jazdy kategorii:
1) C i C+E wynosi 18 lat;
2) D i D+E wynosi 21 lat.
2. Dla osób, które uzyskały kwalifikację wstępną przyspieszoną, określoną w przepisach
rozdziału 7a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, minimalny
wiek do kierowania pojazdami określonymi w prawie jazdy kategorii D i D+E
wynosi:
1) 23 lata lub
2) 21 lat, z tym że taka osoba może kierować wyłącznie pojazdami wykonującymi
regularne przewozy osób na liniach komunikacyjnych w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym na trasie nieprzekraczającej
50 km.
9
Rozdział 3
Wydawanie praw jazdy
Art. 10.
1. Prawo jazdy jest wydawane przez starostę, na wniosek osoby zainteresowanej, za
opłatą oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej.
2. Międzynarodowe prawo jazdy jest wydawane przez każdego starostę, na wniosek
osoby zainteresowanej, za opłatą na podstawie krajowego prawa jazdy. Międzynarodowe
prawo jazdy jest wydawane na okres 3 lat, nie dłużej jednak niż na okres
ważności krajowego prawa jazdy.
3. Szefom i cudzoziemskiemu personelowi przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów
konsularnych i misji specjalnych państw obcych oraz organizacji międzynarodowych,
korzystających z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych lub konsularnych
na mocy ustaw, umów międzynarodowych bądź powszechnie uznanych
zwyczajów międzynarodowych lub na zasadzie wzajemności, oraz innym osobom
korzystającym z tych przywilejów i immunitetów uprawnienie do kierowania pojazdem
wydaje nieodpłatnie – nie zatrzymując prawa jazdy wydanego w państwie wysyłającym
– marszałek województwa mazowieckiego, na wniosek ministra właściwego
do spraw zagranicznych.
4. Pozwolenie wojskowe jest wydawane żołnierzom zasadniczej służby wojskowej i
żołnierzom służby kandydackiej na czas pełnienia tej służby przez dowódcę jednostki
wojskowej prowadzącej szkolenie kierowców.
5. Pozwolenie wojskowe jest wymieniane przez starostę na prawo jazdy tej samej kategorii.
Osoba niespełniająca wymagań w zakresie wieku, o których mowa odpowiednio
w art. 8 ust. 1 pkt 6 i 7, może otrzymać prawo jazdy z ograniczeniem do kierowania
określonymi pojazdami.
6. Opłata, o której mowa w ust. 1 i 2, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej, stanowi dochód
powiatu.
Art. 11.
1. Prawo jazdy jest wydawane osobie, która:
1) osiągnęła minimalny wiek wymagany do kierowania pojazdami odpowiedniej kategorii;
2) uzyskała orzeczenie:
a) lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem,
b) psychologiczne o braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania
pojazdem – nie dotyczy prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E
lub T;
3) odbyła szkolenie wymagane do uzyskania prawa jazdy danej kategorii;
10
4) zdała egzamin państwowy wymagany do uzyskania prawa jazdy odpowiedniej
kategorii;
5) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej przez 185 dni
w każdym roku kalendarzowym ze względu na swoje więzi osobiste lub zawodowe
albo przedstawi zaświadczenie, że studiuje co najmniej od 6 miesięcy.
2. Osoba, która nie ukończyła 18 lat, może uzyskać prawo jazdy kategorii AM, A1, B1
lub T za pisemną zgodą rodzica lub opiekuna.
3. Osoby, o których mowa w art. 8 ust. 2 i 3, do czasu osiągnięcia wymaganego minimalnego
wieku do kierowania pojazdami określonych kategorii, o którym mowa w
art. 8 ust. 1, mogą otrzymać prawo jazdy z ograniczeniem wynikającym z możliwości
prowadzenia określonego pojazdu.
4. Dodatkowym warunkiem wydania prawa jazdy:
1) kategorii C1, C, D1 lub D – jest spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1
pkt 3 i 4, określonych dla prawa jazdy kategorii B;
2) kategorii B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E – jest spełnienie wymagań,
o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, określonych odpowiednio dla prawa jazdy
kategorii B, C1, C, D1 lub D.
5. Osoby, o których mowa w art. 9 ust. 2 pkt 2, w okresie między 21. a 23. rokiem życia
otrzymują prawo jazdy kategorii D i D+E z ograniczeniem do wykonywania regularnych
przewozów osób na liniach komunikacyjnych w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym na trasie nieprzekraczającej
50 km.
6. Dodatkowym warunkiem wydania prawa jazdy osobie, wobec której została wydana
decyzja o cofnięciu prawa jazdy w trybie art. 103 ust. 1 pkt 2 lub 3, jest uzyskanie
orzeczenia psychologicznego o braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania
pojazdem.
7. Przepisy ust. 1 pkt 1–4 oraz ust. 4 stosuje się do pozwolenia wojskowego.
Art. 12.
1. Prawo jazdy nie może być wydane osobie:
1) u której w wyniku badania lekarskiego stwierdzono aktywną formę uzależnienia
od alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu;
2) w stosunku do której został orzeczony prawomocnym wyrokiem sądu zakaz
prowadzenia pojazdów mechanicznych – w okresie i zakresie obowiązywania
tego zakazu;
3) w stosunku do której wydano decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania
pojazdami lub zatrzymaniu prawa jazdy – w okresie i zakresie obowiązywania
tej decyzji;
4) posiadającej inny dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem
silnikowym;
11
5) która uzyskała za granicą prawo jazdy, a to prawo jazdy zostało zatrzymane lub
uprawnienie do kierowania pojazdami zostało cofnięte – w okresie obowiązywania
zatrzymania prawa jazdy lub cofnięcia uprawnienia;
6) której prawo jazdy zostało wymienione w trybie art. 97 ust. 1 i 2.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się także wobec osoby ubiegającej się o wydanie prawa
jazdy kategorii:
1) B1 lub B – w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych
obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A1,
A2, A;
2) AM, A1, A2, A, C1, C, D1 lub D – w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia
pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa
jazdy kategorii B;
3) B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E – w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia
pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa
jazdy kategorii B lub odpowiednio kategorii C1, C, D1 lub D.
3. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się także wobec osoby ubiegającej się o wydanie prawa
jazdy kategorii:
1) C1, C, D1 lub D – w okresie obowiązywania decyzji o cofnięciu lub zatrzymaniu
prawa jazdy obejmującej uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii B;
2) B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E – w okresie obowiązywania decyzji
o cofnięciu lub zatrzymaniu prawa jazdy obejmującej uprawnienie w zakresie
prawa jazdy kategorii B lub odpowiednio kategorii C1, C, D1 lub D.
4. Przepis ust. 1 pkt 4 nie dotyczy międzynarodowego prawa jazdy oraz prawa jazdy
posiadanego przez osoby, o których mowa w art. 10 ust. 3.
5. Przepisy ust. 1–3 stosuje się do pozwolenia wojskowego.
Art. 13.
1. Prawo jazdy kategorii:
1) AM, A1, A2, A, B1, B, B+E lub T wydaje się na okres 15 lat, z tym że:
a) okres ten może być krótszy, o ile wynika to z orzeczenia lekarskiego, o
którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 lit. a,
b) prawo jazdy kategorii B uzyskane po raz pierwszy wydaje się na okres, o
którym mowa w art. 91 ust. 1, z zastrzeżeniem art. 92 ust. 1;
2) C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D lub D+E wydaje się na okres 5 lat, nie dłużej
jednak niż na okres wynikający z orzeczenia lekarskiego i orzeczenia psychologicznego,
o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2, z zastrzeżeniem art. 15.
2. Orzeczenie lekarskie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w uzasadnionych przypadkach
dotyczących stanu zdrowia, może być wydawane na okres krótszy niż 5 lat.
3. Okres ważności prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D oraz D+E
jest przedłużany przez starostę po przedłożeniu:
12
1) orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania
pojazdem i orzeczenia psychologicznego o braku przeciwwskazań psychologicznych
do kierowania pojazdem wydanych na podstawie badań, o których
mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2 oraz art. 82 ust. 1 pkt 2, albo
2) orzeczenia stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania
pracy na stanowisku kierowcy i orzeczenia psychologicznego stwierdzającego
brak przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku
kierowcy, o których mowa w rozdziale 7a ustawy z dnia 6 września 2001 r.
o transporcie drogowym.
4. Prawo jazdy może zawierać wymagania lub ograniczenia wynikające:
1) ze stanu zdrowia kierowcy;
2) z możliwości prowadzenia określonego pojazdu.
5. Wymagania lub ograniczenia mogą dotyczyć:
1) stosowania:
a) korekty lub ochrony wzroku,
b) korekty słuchu,
c) protezy lub szyny ortopedycznej;
2) możliwości ograniczonego korzystania z pojazdu;
3) konieczności modyfikacji lub dostosowania pojazdu;
4) ograniczenia uprawnienia do kierowania wskazanymi pojazdami;
5) dodatkowego oznakowania pojazdu;
6) terminu ważności prawa jazdy.
6. Okres ważności prawa jazdy określonej kategorii jest przedłużany, na wniosek osoby
zainteresowanej, za opłatą, o której mowa w art. 10 ust. 1, oraz po uiszczeniu opłaty
ewidencyjnej, w formie wymiany prawa jazdy. Do wymiany prawa jazdy stosuje
się przepisy ust. 1, 4 i 5 oraz art. 12 ust. 1–3.
7. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się do pozwolenia wojskowego.
Art. 14.
1. Osoba posiadająca ważne krajowe prawo jazdy wydane za granicą może, na swój
wniosek, otrzymać prawo jazdy odpowiedniej kategorii, za opłatą, o której mowa
w art. 10 ust. 1, oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, po zwrocie zagranicznego
dokumentu organowi wydającemu prawo jazdy. Jeżeli prawo jazdy wydane za granicą
nie jest określone w konwencjach o ruchu drogowym, o których mowa w art. 4
ust. 1 pkt 2 lit. a i b, dodatkowym warunkiem otrzymania polskiego prawa jazdy jest
złożenie z wynikiem pozytywnym części teoretycznej egzaminu państwowego i
przedstawienie uwierzytelnionego tłumaczenia zagranicznego dokumentu. Warunek
ten nie dotyczy krajowego prawa jazdy wydanego w państwie członkowskim Unii
Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym.
13
2. Jeżeli prawo jazdy wydane za granicą zawiera ograniczenie, o którym mowa w art.
13 ust. 5, ograniczenie to uwzględnia się w wydawanym prawie jazdy.
3. W stosunku do obywateli niektórych państw można określić, na zasadach wzajemności,
warunki i tryb wydawania praw jazdy, odmienne niż te, o których mowa w ust.
1.
4. Minister właściwy do spraw transportu może określić, w drodze rozporządzenia,
warunki i tryb wydawania praw jazdy, o których mowa w ust. 3.
5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się odpowiednio:
1) warunki wymiany polskich krajowych praw jazdy na krajowe prawa jazdy danego
państwa;
2) wymagania, od których spełnienia jest uzależniona wymiana polskich krajowych
praw jazdy na krajowe prawa jazdy danego państwa;
3) obciążenia finansowe nakładane na obywatela polskiego wymieniającego polskie
krajowe prawo jazdy na krajowe prawo jazdy danego państwa.
Art. 15.
1. Starosta dokonuje w prawie jazdy wpisu potwierdzającego odbycie kwalifikacji
wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyspieszonej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej,
kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyspieszonej albo szkolenia okresowego,
o których mowa w rozdziale 7a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.
2. Wpis jest dokonywany na pisemny wniosek kierowcy, na podstawie przedłożonych
kopii:
1) świadectwa kwalifikacji zawodowej potwierdzającego ukończenie kwalifikacji
wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyspieszonej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej,
kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyspieszonej, szkolenia okresowego
albo karty kwalifikacji kierowcy wydanej w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym, zgodnie z dyrektywą nr 2003/59/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie wstępnej kwalifikacji i okresowego
szkolenia kierowców niektórych pojazdów drogowych do przewozu
rzeczy lub osób, zmieniająca rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 oraz dyrektywę
Rady 91/439/EWG i uchylająca dyrektywę Rady 76/914/EWG,
2) orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do
wykonywania pracy na stanowisku kierowcy,
3) orzeczenia psychologicznego stwierdzającego brak przeciwwskazań psychologicznych
do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy
– określonych w przepisach ustawy, o której mowa w ust. 1.
3. Wpis jest dokonywany, w formie wymiany prawa jazdy, na okres 5 lat, liczony od
dnia wydania świadectwa kwalifikacji zawodowej, o którym mowa w przepisach
rozdziału 7a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, przy czym
termin ten nie może być dłuższy niż okres ważności orzeczenia lekarskiego i orzeczenia
psychologicznego, o których mowa w przepisach rozdziału 7a tej ustawy.
14
4. Za dokonanie wpisu, o którym mowa w ust. 1, pobiera się opłatę, o której mowa
w art. 10 ust. 1, oraz opłatę ewidencyjną.
Art. 16.
1. Pozwolenie na kierowanie tramwajem jest wydawane, na wniosek osoby zainteresowanej,
za opłatą oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, przez starostę. Do wydawania
pozwolenia na kierowanie tramwajem stosuje się przepisy art. 12 ust. 1 i odpowiednio
art. 13 ust. 4 i 5.
2. Pozwolenie na kierowanie tramwajem jest wydawane osobie, która:
1) osiągnęła wiek wymagany do kierowania tramwajem;
2) uzyskała orzeczenie:
a) lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem,
b) psychologiczne o braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania
pojazdem;
3) odbyła wymagane szkolenie;
4) zdała egzamin państwowy wymagany do uzyskania pozwolenia.
3. Pozwolenie na kierowanie tramwajem jest wydawane na okres 5 lat, nie dłużej jednak
niż na okres wynikający z terminu ważności orzeczenia lekarskiego i orzeczenia
psychologicznego, o których mowa w ust. 2 pkt 2.
4. Okres ważności pozwolenia na kierowanie tramwajem jest przedłużany przez starostę
po przedłożeniu orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych
do kierowania pojazdem i orzeczenia psychologicznego o braku przeciwwskazań
psychologicznych do kierowania pojazdem wydanych na podstawie badań, o których
mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2 oraz art. 82 ust. 1 pkt 2.
5. Okres ważności pozwolenia na kierowanie tramwajem jest przedłużany, za opłatą, o
której mowa w ust. 1, oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, w formie wymiany
tego dokumentu. Do wymiany pozwolenia na kierowanie tramwajem stosuje się
przepisy ust. 1–3.
6. Opłata, o której mowa w ust. 1, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej, stanowi dochód
powiatu.
Art. 17.
1. Kartę rowerową wydaje nieodpłatnie, za pisemną zgodą rodzica lub opiekuna:
1) dyrektor szkoły – uczniowi szkoły podstawowej;
2) dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego lub przedsiębiorca prowadzący
ośrodek szkolenia kierowców posiadający poświadczenie potwierdzające
spełnianie dodatkowych wymagań – osobie niewymienionej w pkt 1.
2. Kartę rowerową może uzyskać osoba, która:
1) osiągnęła wymagany minimalny wiek;
15
2) wykazała się niezbędnymi umiejętnościami odpowiednio podczas zajęć szkolnych,
zajęć prowadzonych przez wojewódzki ośrodek ruchu drogowego lub zajęć
prowadzonych przez ośrodek szkolenia kierowców posiadający poświadczenie
potwierdzające spełnianie dodatkowych wymagań.
Art. 18.
1. Osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem jest obowiązana
zawiadomić starostę o utracie tego dokumentu, jego zniszczeniu w stopniu
powodującym nieczytelność, a także o zmianie stanu faktycznego wymagającego
zmiany danych w nim zawartych, w terminie 30 dni od dnia zaistnienia tego zdarzenia.
2. Na wniosek osoby uprawnionej w przypadkach, o których mowa w ust. 1, starosta
wydaje, za opłatą, o której mowa w art. 10 ust. 1 lub w art. 16 ust. 1, oraz po uiszczeniu
opłaty ewidencyjnej:
1) wtórnik dokumentu pod warunkiem:
a) złożenia oświadczenia o utracie dokumentu, pod rygorem odpowiedzialności
karnej wynikającej z art. 233 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.5)), zwanej dalej „Kodeksem
karnym”, albo
b) zwrotu zniszczonego dokumentu;
2) nowy dokument pod warunkiem zwrotu dokumentu wymagającego zmiany danych.
3. W stosunku do osób, o których mowa w art. 10 ust. 3, organem właściwym w sprawach
określonych w ust. 1, 2 i 6 jest marszałek województwa mazowieckiego.
4. W przypadku utraty lub zniszczenia pozwolenia wojskowego wtórnik tego dokumentu
wydaje nieodpłatnie dowódca jednostki wojskowej, który wydał pozwolenie
wojskowe.
5. W przypadku utraty lub zniszczenia karty rowerowej wtórnik tego dokumentu wydaje
nieodpłatnie podmiot, który wydał kartę rowerową.
6. Osoba, która po uzyskaniu wtórnika odzyskała utracony dokument, o którym mowa
w ust. 1, jest obowiązana zwrócić ten dokument staroście.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64,
poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r.
Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz.
1935 i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889 i Nr 243, poz.
2426, z 2005 r. Nr 86, poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr 163, poz. 1363, Nr 178, poz.
1479 i Nr 180, poz. 1493, z 2006 r. Nr 190, poz. 1409, Nr 218, poz. 1592 i Nr 226, poz. 1648, z 2007
r. Nr 89, poz. 589, Nr 123, poz. 850, Nr 124, poz. 859 i Nr 192, poz. 1378, z 2008 r. Nr 90, poz. 560,
Nr 122, poz. 782, Nr 171, poz. 1056, Nr 173, poz. 1080 i Nr 214, poz. 1344, z 2009 r. Nr 62, poz.
504, Nr 63, poz. 533, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz. 1323, Nr 190, poz. 1474, Nr 201, poz. 1540 i
Nr 206, poz. 1589 oraz z 2010 r. Nr 7, poz. 46, Nr 40, poz. 227 i 229, Nr 98, poz. 625 i 626, Nr 125,
poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 152, poz. 1018 i 1021 i Nr 182, poz. 1228.
16
Art. 19.
Minister właściwy do spraw transportu dokonuje, z zachowaniem przepisów ustawy z
dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz.
759, Nr 161, poz. 1078 i Nr 182, poz. 1228), wyboru:
1) producenta blankietów praw jazdy;
2) podmiotu dokonującego personalizacji blankietów praw jazdy i dystrybucji praw
jazdy;
3) producenta blankietów międzynarodowych praw jazdy;
4) producenta pozwoleń na kierowanie tramwajem.
Art. 20.
1. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzory dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami oraz
ich opis;
2) szczegółowe warunki wydawania i zatrzymywania dokumentów stwierdzających
uprawnienia do kierowania pojazdami, cofania i przywracania uprawnień do
kierowania pojazdami, a także szczegółowe czynności organów i innych jednostek
z tym związane oraz wzory dokumentów stosowanych w tych sprawach;
3) opłatę za wydanie:
a) prawa jazdy – przy czym jej wysokość nie może przekroczyć 200 zł,
b) międzynarodowego prawa jazdy – przy czym jej wysokość nie może przekroczyć
200 zł,
c) pozwolenia na kierowanie tramwajem – przy czym jej wysokość nie może
przekroczyć 30 zł.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się odpowiednio:
1) obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej;
2) konieczność prawidłowego zabezpieczenia dokumentów przed podrobieniem
lub przerobieniem;
3) konieczność zapewnienia sprawności procedur administracyjnych, w tym prowadzenia
spraw w formie elektronicznej;
4) koszty produkcji i dystrybucji dokumentów oraz koszty rzeczowe i osobowe
związane z ich wydaniem.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wzór i opis pozwolenia
wojskowego, a także tryb jego wydawania.
4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, uwzględnia się odpowiednio konieczność:
17
1) zapewnienia zgodności pozwolenia wojskowego z obowiązującym podziałem
kategorii prawa jazdy;
2) prawidłowego zabezpieczenia dokumentów przed podrobieniem lub przerobieniem;
3) zapewnienia sprawności procedur administracyjnych w zakresie regulowanym
w rozporządzeniu.
Rozdział 4
Szkolenie osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami
Art. 21.
1. Osoba ubiegająca się o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdem
silnikowym lub uprawnienia do kierowania tramwajem może rozpocząć szkolenie
nie wcześniej niż 3 miesiące przed osiągnięciem minimalnego wieku, o którym
mowa odpowiednio w art. 8 lub 9, wymaganego od kierującego pojazdem objętego
tym uprawnieniem, a jeżeli osobą tą jest uczeń uczestniczący w zajęciach szkolnych
w szkole, w której podstawa programowa kształcenia w zawodzie przewiduje uzyskanie
umiejętności kierowania pojazdem silnikowym, okres ten wynosi 12 miesięcy.
2. Osoba, która nie ukończyła 18 lat, może rozpocząć szkolenie za pisemną zgodą rodzica
lub opiekuna.
Art. 22.
1. Nie może być szkolona osoba:
1) niespełniająca wymagań, o których mowa w art. 21;
2) w stosunku do której został orzeczony prawomocnym wyrokiem sądu zakaz
prowadzenia pojazdów mechanicznych – w okresie i zakresie obowiązywania
tego zakazu;
3) w stosunku do której wydano decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania
pojazdami lub zatrzymaniu prawa jazdy – w okresie i zakresie obowiązywania
tej decyzji;
4) nieposiadająca:
a) orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania
pojazdem,
b) orzeczenia psychologicznego o braku przeciwwskazań psychologicznych
do kierowania pojazdem – nie dotyczy uprawnień w zakresie prawa jazdy
kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E lub T.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się także wobec osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnień
w zakresie prawa jazdy kategorii:
1) B1 lub B – w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych
obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A1,
A2 lub A;
18
2) C1, C, D1 lub D – w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii B;
3) B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E – w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia
pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa
jazdy kategorii B lub odpowiednio kategorii C1, C, D1 lub D.
3. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się także wobec osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnień
w zakresie prawa jazdy kategorii:
1) C1, C, D1 lub D – w okresie obowiązywania decyzji o cofnięciu uprawnienia do
kierowania pojazdami lub zatrzymaniu prawa jazdy obejmującej uprawnienia w
zakresie prawa jazdy kategorii B;
2) B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E – w okresie obowiązywania decyzji
o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami lub zatrzymaniu prawa jazdy
obejmującej uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii B lub odpowiednio
kategorii C1, C, D1 lub D.
Art. 23.
1. Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem,
pojazdem silnikowym lub uprawnienia do kierowania tramwajem odbywa się w
formie:
1) kursu;
2) zajęć szkolnych – w zakresie uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi,
z wyłączeniem uprawnień w zakresie prawa jazdy kategorii A1, A2 i A.
2. Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem
lub pojazdem silnikowym jest prowadzone zgodnie z programem szkolenia i
obejmuje:
1) część teoretyczną przeprowadzaną w formie wykładów i ćwiczeń w zakresie:
a) podstaw kierowania pojazdem i uczestnictwa w ruchu drogowym,
b) obowiązków i praw kierującego pojazdem;
2) część praktyczną w zakresie kierowania pojazdem, zwaną dalej „nauką jazdy”,
przeprowadzaną:
a) na placu manewrowym,
b) w ruchu miejskim oraz
c) w ruchu poza obszarem zabudowanym;
3) naukę udzielania pierwszej pomocy przeprowadzaną w formie wykładów i zajęć
praktycznych;
4) kontrolne sprawdzenie poziomu osiągniętej wiedzy i umiejętności, zwane dalej
„egzaminem wewnętrznym”.
3. Wykłady, o których mowa w ust. 2 pkt 1, mogą być przeprowadzone w formie nauczania
na odległość z wykorzystaniem technik komputerowych i Internetu pod
nadzorem ośrodka szkolenia kierowców.
19
4. Egzamin wewnętrzny jest przeprowadzany odpowiednio po ukończeniu zajęć, o których
mowa w ust. 2 pkt 1–3 lub ust. 3, przez instruktora lub wykładowcę wyznaczonych
przez kierownika podmiotu prowadzącego szkolenie. Wykładowca przeprowadza
wyłącznie część teoretyczną egzaminu wewnętrznego.
5. Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania tramwajem
obejmuje:
1) część teoretyczną w zakresie podstaw kierowania tramwajem, uczestnictwa w
ruchu drogowym i obsługi technicznej tramwaju, przeprowadzaną w formie
wykładów;
2) część praktyczną w zakresie obsługi technicznej i kierowania tramwajem;
3) ćwiczenia sprawdzające wiedzę i umiejętności z zakresu, o którym mowa w pkt
1 i 2;
4) naukę udzielania pierwszej pomocy przeprowadzaną w formie wykładów i zajęć
praktycznych.
6. Czas poświęcony na przeprowadzenie zajęć, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3 oraz
ust. 3 i 5, powinien być dostosowany do umiejętności i predyspozycji osoby szkolonej,
nie krótszy jednak od minimalnych wymagań określonych dla uprawnień danej
kategorii prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem.
7. Przepisy ust. 1–4 i 6 stosuje się odpowiednio do szkolenia żołnierzy na potrzeby Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz funkcjonariuszy służb podległych lub nadzorowanych
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
Art. 24.
Nauka jazdy jest prowadzona:
1) pojazdem:
a) odpowiadającym wymaganiom określonym dla danej kategorii prawa jazdy
lub dla pozwolenia na kierowanie tramwajem,
b) oznakowanym kwadratową tablicą barwy niebieskiej z białą literą „L”,
c) przystosowanym do nauki jazdy, zgodnie z wymaganiami określonymi w
przepisach wydanych na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
d) posiadającym adnotację w dowodzie rejestracyjnym o spełnieniu wymagań,
o których mowa w lit. a–c, dokonywaną przez odpowiedni organ, na podstawie
pozytywnego wyniku badania technicznego przeprowadzonego
przez stację kontroli pojazdów, o której mowa w art. 83 ustawy z dnia 20
czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym – nie dotyczy tramwaju;
2) pojazdem odpowiednio przystosowanym do rodzaju niepełnosprawności spełniającym
warunki, o których mowa w pkt 1 lit. a i b – w przypadku szkolenia
osoby niepełnosprawnej.
20
Art. 25.
1. Podczas jazdy osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem,
pojazdem silnikowym lub uprawnienia do kierowania tramwajem, wobec
instruktora stosuje się przepisy dotyczące kierującego pojazdem, w szczególności
w zakresie:
1) dokumentów wymaganych do kierowania pojazdem i używania pojazdu;
2) zawartości w organizmie alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu.
2. Instruktor, niezależnie od dokumentów wymaganych od kierującego pojazdem, jest
obowiązany posiadać i okazywać na żądanie uprawnionego podmiotu legitymację
instruktora.
3. Nie można prowadzić zajęć z osobą ubiegającą się o uzyskanie uprawnienia do kierowania
motorowerem, pojazdem silnikowym lub uprawnienia do kierowania tramwajem,
która znajduje się w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub
środka działającego podobnie do alkoholu.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się do szkolenia żołnierzy na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej oraz funkcjonariuszy służb podległych lub nadzorowanych
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
Art. 26.
1. Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem
lub pojazdem silnikowym w formie kursu, z zastrzeżeniem ust. 3, jest prowadzone
przez:
1) ośrodek szkolenia kierowców – jednostkę organizacyjną przedsiębiorcy wpisanego
do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców;
2) jednostkę wojskową – w zakresie szkolenia żołnierzy na potrzeby Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej;
3) jednostkę organizacyjną służb podległych lub nadzorowanych przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych – w zakresie szkolenia osób na potrzeby
tych służb.
2. Szkolenie osób w formie nauczania na odległość z wykorzystaniem technik komputerowych
i Internetu, o którym mowa w art. 23 ust. 3, jest prowadzone wyłącznie
przez ośrodek szkolenia kierowców posiadający poświadczenie potwierdzające
spełnianie dodatkowych wymagań.
3. Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania pojazdami
silnikowymi w formie zajęć szkolnych jest prowadzone dla uczniów (słuchaczy)
przez szkołę, jeżeli w podstawie programowej kształcenia w danym zawodzie jest
przewidziane uzyskanie umiejętności kierowania pojazdami silnikowymi.
4. Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania tramwajem
jest prowadzone przez podmiot wykonujący przewozy tramwajem.
21
5. Zajęcia podczas szkolenia prowadzą:
1) zatrudniony w ośrodku szkolenia instruktor lub będący instruktorem przedsiębiorca
prowadzący ośrodek szkolenia kierowców – w zakresie, o którym mowa
w art. 23 ust. 2 pkt 1 i 2;
2) nauczyciel posiadający uprawnienia instruktora – w zakresie, o którym mowa
w art. 23 ust. 2 pkt 1 i 2;
3) osoba, o której mowa w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym
Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z późn. zm.6))
– w zakresie, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 3;
4) instruktor nauki jazdy – w przypadku szkolenia prowadzonego przez jednostkę
wojskową, jednostkę organizacyjną służb podległych lub nadzorowanych przez
ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub podmiot wykonujący przewozy
tramwajem – w zakresie, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1 i 2 lub odpowiednio
w art. 23 ust. 5 pkt 1 i 2.
6. Zajęcia, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1 i art. 23 ust. 5 pkt 1, mogą być prowadzone
przez wykładowcę.
7. Zajęcia, o których mowa w art. 23 ust. 3, są prowadzone pod nadzorem zatrudnionego
w ośrodku szkolenia kierowców instruktora lub wykładowcy.
8. Instruktor lub wykładowca prowadzi zajęcia wyłącznie w zakresie uzyskiwania uprawnień
odpowiedniej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem,
odpowiednio do posiadanych uprawnień.
9. Ośrodek szkolenia kierowców prowadzi szkolenie wyłącznie na terenie powiatu,
w którym został zgłoszony do rejestru przedsiębiorców, o którym mowa w art. 28
ust. 1, oraz na terenie powiatu sąsiedniego.
10. Przepisu ust. 9 nie stosuje się do:
1) nauki jazdy przeprowadzanej w ruchu miejskim oraz w ruchu poza obszarem
zabudowanym – dla szkolenia w zakresie uzyskiwania uprawnień do prowadzenia
motoroweru lub pojazdu silnikowego dowolnej kategorii prawa jazdy;
2) nauki jazdy przeprowadzanej na placu manewrowym – dla szkolenia w zakresie
uprawnień prawa jazdy kategorii B+E, C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D lub
D+E.
Art. 27.
1. Kierownik ośrodka szkolenia kierowców jest obowiązany:
1) przedstawić staroście właściwemu ze względu na miejsce prowadzenia ośrodka
szkolenia kierowców, najpóźniej w następnym dniu roboczym od dnia rozpoczęcia
kursu, informację o terminie, czasie i miejscu, w których będą prowadzone
zajęcia, wraz z listą uczestników kursu;
2) prowadzić dokumentację kursu;
6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 89, poz. 590 i Nr 166, poz.
1172, z 2008 r. Nr 17, poz. 101 i Nr 237, poz. 1653, z 2009 r. Nr 11, poz. 59 i Nr 122, poz. 1007 oraz
z 2010 r. Nr 107, poz. 679 i Nr 219, poz. 1443.
22
3) przedstawić staroście właściwemu ze względu na miejsce prowadzenia ośrodka
szkolenia kierowców, najpóźniej 3 dni przed planowanym przeprowadzeniem
egzaminu wewnętrznego, informację o terminie i miejscu jego przeprowadzenia.
4) przekazywać staroście, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni od dnia zakończenia
kursu i wydania zaświadczenia o jego ukończeniu, następujące dane
osób, które ukończyły kurs:
a) imię i nazwisko,
b) datę i miejsce urodzenia,
c) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji
Ludności (PESEL), zwany dalej „numerem PESEL”, a w przypadku osoby
nieposiadającej numeru PESEL – serię, numer i nazwę dokumentu potwierdzającego
tożsamość oraz nazwę państwa, które wydało ten dokument,
d) adres zamieszkania,
e) zakres ukończonego kursu,
f) imię i nazwisko odpowiednio instruktora lub wykładowcy, który prowadził
zajęcia, jego numer ewidencyjny oraz numer ewidencyjny jednostki szkolącej;
5) umożliwić osobie upoważnionej przez starostę przeprowadzenie kontroli wymaganej
dokumentacji, kontroli prowadzonych zajęć oraz uczestnictwo w tych
zajęciach;
6) składać staroście, o którym mowa w pkt 1, dokumenty zawierające informację o
przeprowadzonych kursach:
a) do dnia 31 stycznia każdego roku – w zakresie dotyczącym poprzedniego
roku,
b) w terminie 14 dni od dnia, w którym przedsiębiorca zrezygnował z prowadzenia
ośrodka szkolenia kierowców lub w którym wydano decyzję o zakazie
prowadzenia przez przedsiębiorcę ośrodka szkolenia kierowców – w
zakresie dotyczącym okresu od dnia 1 stycznia bieżącego roku do tego
dnia.
2. Kierownik podmiotu innego niż wymieniony w ust. 1, prowadzącego szkolenie w
formie kursu, jest obowiązany:
1) przedstawić staroście właściwemu ze względu na siedzibę tego podmiotu najpóźniej
w następnym dniu roboczym od dnia rozpoczęcia kursu informację o
terminie, czasie i miejscu, w których będą prowadzone zajęcia, wraz z listą uczestników
kursu;
2) prowadzić dokumentację kursu;
3) przekazywać staroście, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni od dnia zakończenia
kursu i wydania zaświadczenia o jego ukończeniu, następujące dane
osób, które ukończyły kurs:
a) imię i nazwisko,
b) datę i miejsce urodzenia,
23
c) numer PESEL, a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – serię,
numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę
państwa, które wydało ten dokument,
d) adres zamieszkania,
e) zakres ukończonego kursu,
f) imię i nazwisko odpowiednio instruktora lub wykładowcy, który prowadził
zajęcia, jego numer ewidencyjny oraz numer ewidencyjny jednostki szkolącej;
4) umożliwić osobie upoważnionej przez starostę przeprowadzenie kontroli wymaganej
dokumentacji, kontroli prowadzonych zajęć oraz uczestnictwo w tych
zajęciach;
5) składać staroście, o którym mowa w pkt 1, dokumenty zawierające informację o
przeprowadzonych kursach:
a) do dnia 31 stycznia każdego roku – w zakresie dotyczącym poprzedniego
roku,
b) w terminie 14 dni od dnia, w którym podmiot zrezygnował z prowadzenia
ośrodka szkolenia kierowców lub w którym wydano decyzję o zakazie
prowadzenia przez podmiot ośrodka szkolenia kierowców – w zakresie dotyczącym
okresu od dnia 1 stycznia bieżącego roku do tego dnia.
3. Przepis ust. 2 pkt 1, 4 i 5 nie dotyczy jednostek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt
2 i 3.
4. Ośrodek szkolenia kierowców lub inny podmiot prowadzący szkolenie wydaje osobie
ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdem
silnikowym lub uprawnienia do kierowania tramwajem zaświadczenie o ukończeniu
szkolenia, jeżeli osoba ta:
1) uczestniczyła:
a) w minimum 80 % przewidzianych w programie zajęć, o których mowa w
art. 23 ust. 2 pkt 1 oraz w art. 23 ust. 5 pkt 1,
b) we wszystkich przewidzianych w programie zajęciach, o których mowa
w art. 23 ust. 2 pkt 2 i 3 oraz w art. 23 ust. 5 pkt 2 i 3;
2) uzyskała pozytywny wynik egzaminu wewnętrznego.
5. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 4, podpisuje odpowiednio kierownik ośrodka
szkolenia kierowców albo kierownik innego podmiotu prowadzącego szkolenie.
6. Starosta, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może umożliwić przekazywanie informacji
oraz danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3 i 4 oraz ust. 2 pkt 1 i 3 w formie elektronicznej
z wykorzystaniem bezpiecznego podpisu elektronicznego.
7. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1 pkt 2 oraz w ust. 2 pkt 2, z wyłączeniem
wydawania zaświadczeń o ukończeniu kursu, może być prowadzona w formie elektronicznej.
24
Rozdział 5
Ośrodki szkolenia kierowców i inne podmioty prowadzące szkolenie
Art. 28.
1. Działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców jest
działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r.
o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z późn.
zm.7)) i wymaga uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek
szkolenia kierowców.
2. Ośrodek szkolenia kierowców może prowadzić przedsiębiorca, który:
1) posiada infrastrukturę odpowiednią do zakresu prowadzonego szkolenia:
a) salę wykładową,
b) pomieszczenie biurowe,
c) plac manewrowy oraz
d) pojazd przeznaczony do nauki jazdy;
2) zatrudnia w ośrodku szkolenia kierowców co najmniej jednego instruktora posiadającego
uprawnienia oraz udokumentowaną 3-letnią praktykę w szkoleniu
kandydatów na kierowców pozwalającą na prowadzenie szkolenia w zakresie
uzyskiwania uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi kategorii prawa
jazdy określonej we wniosku, o którym mowa w ust. 4, lub sam jest instruktorem
spełniającym te wymagania;
3) posiada w ośrodku szkolenia kierowców zbiory przepisów ruchu drogowego
oraz pomoce dydaktyczne właściwe ze względu na rodzaj prowadzonego szkolenia;
4) nie był prawomocnie skazany za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej lub przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów –
dotyczy to osoby fizycznej lub członków organów osoby prawnej.
3. Organem prowadzącym rejestr, o którym mowa w ust. 1, jest starosta właściwy ze
względu na miejsce prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców.
4. Wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców jest
dokonywany na wniosek przedsiębiorcy zawierający następujące dane:
1) firmę przedsiębiorcy oraz oznaczenie jego adresu i siedziby albo miejsca zamieszkania;
2) numer w ewidencji działalności gospodarczej albo w rejestrze przedsiębiorców
w Krajowym Rejestrze Sądowym – o ile są wymagane;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) – o ile taki numer przedsiębiorca posiada;
7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 180, poz.
1280, z 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 116, poz. 732, Nr 141, poz. 888, Nr 171, poz. 1056 i Nr 216, poz.
1367, z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr 18, poz. 97, Nr 168, poz. 1323 i Nr 209, poz. 1540 oraz z 2010 r. Nr
47, poz. 278, Nr 107, poz. 679, Nr 182, poz. 1228 i Nr 220, poz. 1447.
25
4) numer identyfikacji statystycznej (REGON) – o ile taki numer przedsiębiorca
posiada;
5) oznaczenie i adres ośrodka szkolenia kierowców;
6) adresy należących do ośrodka szkolenia kierowców pomieszczeń biurowych, sal
wykładowych i placów manewrowych, wraz z określeniem tytułu prawnego
oraz dat określających okres, na jaki przedsiębiorca posiada tytuł prawny do
tych obiektów;
7) zakres prowadzonego szkolenia;
8) imiona i nazwiska instruktorów i wykładowców wraz z ich numerami ewidencyjnymi;
9) numer rejestracyjny każdego pojazdu, którym prowadzona jest nauka jazdy.
5. Do wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia
kierowców przedsiębiorca jest obowiązany dołączyć oświadczenie o następującej
treści:
„Oświadczam, że:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących
ośrodek szkolenia kierowców są kompletne i zgodne z prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności gospodarczej w
zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców, określone w ustawie z
dnia 26 listopada 2010 r. o kierujących pojazdami.”.
6. Oświadczenie powinno również zawierać:
1) firmę przedsiębiorcy oraz oznaczenie jego adresu i siedziby albo miejsca zamieszkania;
2) oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia;
3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy, z podaniem imienia
i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
7. W rejestrze przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców umieszcza
się dane przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 4, z wyjątkiem adresu zamieszkania,
jeżeli jest on inny niż adres siedziby, oraz jego numer w tym rejestrze i numer ewidencyjny
ośrodka szkolenia kierowców.
8. Starosta dokonuje wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia
kierowców, za opłatą oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, i wydaje zaświadczenie
o dokonaniu wpisu.
9. Przedsiębiorca może złożyć wniosek o rozszerzenie zakresu szkolenia prowadzonego
przez ośrodek szkolenia kierowców. Przepisy ust. 2–8 stosuje się odpowiednio.
10. W przypadku gdy część infrastruktury ośrodka szkolenia kierowców, o której mowa
w ust. 2 pkt 1, znajduje się na terenie innego powiatu, starosta, dokonując wpisu do
rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców, informuje
starostów, na których obszarze działania znajduje się infrastruktura ośrodka, o fakcie
dokonania wpisu, przesyłając informację na temat tej infrastruktury i jej lokalizacji.
26
11. Przedsiębiorca jest obowiązany złożyć staroście, o którym mowa w ust. 3, informację
o wszelkich zmianach danych w zakresie, o którym mowa w ust. 4, w terminie
14 dni od dnia ich wystąpienia.
12. Opłata, o której mowa w ust. 8, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej, stanowi dochód
powiatu.
Art. 29.
1. Jednostka wojskowa i jednostka organizacyjna służb podległych lub nadzorowanych
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych mogą prowadzić szkolenie w
zakresie określonym odpowiednio w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 3 po spełnieniu wymagań,
o których mowa w art. 28 ust. 2 pkt 1–3.
2. Szkoła może prowadzić szkolenie w zakresie określonym w art. 26 ust. 3 po spełnieniu
wymagań, o których mowa w art. 28 ust. 2 pkt 1–3.
3. Podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, są obowiązane przekazywać staroście właściwemu
ze względu na siedzibę jednostki lub szkoły informacje w formie pisemnej:
1) o podjęciu działalności w zakresie szkolenia osób ubiegających się o uzyskanie
uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi oraz dane, o których mowa w
art. 30 ust. 2 – najpóźniej do dnia rozpoczęcia prowadzenia zajęć;
2) o zmianie danych, o których mowa w art. 30 ust. 2 – w terminie 14 dni od dnia
ich zmiany;
3) o zakończeniu działalności w zakresie szkolenia osób ubiegających się o uzyskanie
uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi – w terminie 14 dni
od dnia jej zakończenia.
4. Podmiot wykonujący przewozy tramwajem może prowadzić szkolenie osób ubiegających
się o uzyskanie uprawnienia do kierowania tramwajem:
1) po spełnieniu wymagań, o których mowa w art. 28 ust. 2 pkt 1–3;
2) po złożeniu wniosku o wpis i uzyskaniu wpisu do ewidencji podmiotów prowadzących
szkolenie, o której mowa w art. 30 ust. 1; wniosek powinien zawierać
dane, o których mowa w art. 30 ust. 2.
5. Podmiot wykonujący przewozy tramwajem, prowadzący szkolenie osób ubiegających
się o uzyskanie uprawnienia do kierowania tramwajem, jest obowiązany przekazywać
staroście właściwemu ze względu na siedzibę tego podmiotu informację w
formie pisemnej:
1) o zmianie danych, o których mowa w art. 30 ust. 2 – w terminie 14 dni od dnia
ich zmiany;
2) o zakończeniu działalności w zakresie szkolenia osób ubiegających się o uzyskanie
uprawnienia do kierowania tramwajem – w terminie 14 dni od dnia jej
zakończenia.
Art. 30.
1. Starosta, o którym mowa w art. 29 ust. 3 i 5, prowadzi ewidencję podmiotów prowadzących
szkolenie, o których mowa w art. 29.
27
2. W ewidencji umieszcza się następujące dane:
1) nazwę podmiotu oraz oznaczenie jego adresu i siedziby;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) – o ile podmiot taki numer posiada;
3) numer identyfikacji statystycznej (REGON) – o ile podmiot taki numer posiada;
4) numer ewidencyjny podmiotu prowadzącego szkolenie;
5) poszczególne rodzaje uprawnień, w zakresie których ośrodek może prowadzić
szkolenie, oraz daty ich uzyskania;
6) adresy pomieszczeń biurowych, sal wykładowych i placów manewrowych wraz
z datami określającymi okres, na jaki podmiot posiada tytuł prawny do tych obiektów;
7) imiona, nazwiska i numery ewidencyjne instruktorów i wykładowców prowadzących
szkolenie na rzecz podmiotu.
3. Starosta, o którym mowa w art. 29 ust. 3 i 5, wpisuje do ewidencji:
1) jednostkę wojskową, jednostkę organizacyjną służb podległych lub nadzorowanych
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz szkołę po otrzymaniu
informacji, o której mowa w art. 29 ust. 3 pkt 1,
2) podmiot wykonujący przewozy tramwajem po otrzymaniu wniosku o wpis do
ewidencji, o którym mowa w art. 29 ust. 4 pkt 2, i po sprawdzeniu danych w
nim zawartych
– nadając im numery ewidencyjne oraz zawiadamiając je o nadanym numerze.
4. Starosta odmawia wpisu podmiotu wykonującego przewozy tramwajem do ewidencji,
jeżeli dane zawarte we wniosku nie odpowiadają stanowi faktycznemu.
5. Starosta skreśla podmiot z ewidencji:
1) z urzędu:
a) po otrzymaniu od tego podmiotu informacji o zakończeniu działalności w
zakresie szkolenia albo
b) po wydaniu decyzji, o której mowa w art. 47 ust. 6 – w przypadku podmiotu
wykonującego przewozy tramwajem;
2) na wniosek jednostki organizacyjnej albo organu sprawującego nadzór nad tym
podmiotem.
Art. 31.
1. Przedsiębiorca prowadzący ośrodek szkolenia kierowców może wystąpić do starosty,
o którym mowa w art. 28 ust. 3, z wnioskiem o wydanie poświadczenia potwierdzającego
spełnianie dodatkowych wymagań jeżeli :
1) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia
kierowców co najmniej od 5 lat;
2) prowadzi ośrodek szkolenia kierowców co najmniej w zakresie kategorii A, B,
C i D prawa jazdy;
3) posiada:
28
a) odpowiednie warunki lokalowe, w tym co najmniej:
– lokal biurowy, który umożliwia przyjmowanie interesantów, przechowywanie
dokumentacji związanej ze szkoleniem oraz jest wyposażony
w sprzęt i urządzenia biurowe,
– salę wykładową, która jest wyposażona w sprzęt i urządzenia umożliwiające
prowadzenie zajęć,
– plac manewrowy, który powinien być zabezpieczony przed dostępem
osób postronnych, w szczególności ogrodzony oraz umożliwiać wykonanie
wszystkich zadań wynikających z programu szkolenia,
b) pojazdy szkoleniowe w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C i D, przy
czym:
– co najmniej jeden pojazd w zakresie danej kategorii prawa jazdy jest
własnością tego przedsiębiorcy lub przedmiotem umowy leasingu,
– pojazd w zakresie prawa jazdy kategorii A i B jest nie starszy niż 5 lat,
w zakresie prawa jazdy kategorii C jest nie starszy niż 7 lat, a w zakresie
prawa jazdy kategorii D jest nie starszy niż 12 lat,
c) pomoce i środki dydaktyczne zapewniające prowadzenie szkolenia zgodnie
z obowiązującym programem szkolenia w zakresie:
– uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami w zakresie prawa
jazdy kategorii A, B, C i D,
– uzyskiwania uprawnień instruktorów nauki jazdy,
– szkolenia osób ubiegających się o kartę rowerową;
4) zatrudnia wykwalifikowaną kadrę dydaktyczną, w tym:
a) dwóch instruktorów posiadających uprawnienia do prowadzenia szkolenia
w zakresie prawa jazdy kategorii B lub C od co najmniej 5 lat,
b) jednego instruktora posiadającego uprawnienia do prowadzenia szkolenia
w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C lub B, C, D oraz
c) osobę posiadającą przygotowanie pedagogiczne zgodnie z przepisami wydanymi
na podstawie ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela
(Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674, z późn. zm.8)) oraz
5) posiada akredytację kuratora oświaty, o której mowa w art. 68b ustawy z dnia 7
września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z
późn. zm.9)).
8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 170, poz.
1218 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 17, poz. 95, Nr 80, poz. 542, Nr 102, poz. 689, Nr 158, poz.
1103, Nr 176, poz. 1238, Nr 191, poz. 1369 i Nr 247, poz. 1821, z 2008 r. Nr 145, poz. 917 i Nr 227,
poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 1, poz. 1, Nr 56, poz. 458, Nr 67, poz. 572, Nr 97, poz. 800, Nr 213, poz.
1650 i Nr 219, poz. 1706.
9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz.
2703 i Nr 281, poz. 2781, z 2005 r. Nr 17, poz. 141, Nr 94, poz. 788, Nr 122, poz. 1020, Nr 131, poz.
1091, Nr 167, poz. 1400 i Nr 249, poz. 2104, z 2006 r. Nr 144, poz. 1043, Nr 208, poz. 1532 i Nr 227,
poz. 1658, z 2007 r. Nr 42, poz. 273, Nr 80, poz. 542, Nr 115, poz. 791, Nr 120, poz. 818, Nr 180,
poz. 1280 i Nr 181, poz. 1292, z 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 145, poz. 917, Nr 216, poz. 1370 i Nr
235, poz. 1618, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 31, poz. 206, Nr 56, poz. 458, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219,
poz. 1705 oraz z 2010 r. Nr 44, poz. 250, Nr 54, poz. 320, Nr 127, poz. 857 i Nr 148, poz. 991.
29
2. Do wniosku przedsiębiorca załącza kopie dokumentów potwierdzających spełnienie
wymagań, o których mowa w ust. 1.
3. Poświadczenie zachowuje ważność do czasu zmiany stanu faktycznego stanowiącego
podstawę wydania poświadczenia.
4. Przedsiębiorca jest obowiązany w terminie 14 dni zawiadomić starostę, który wydał
poświadczenie, o zmianie stanu faktycznego stanowiącego podstawę wydania poświadczenia.
Art. 32.
1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób tworzenia i nadawania numeru ewidencyjnego ośrodka szkolenia kierowców
i innego podmiotu prowadzącego szkolenie;
2) wzór:
a) wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia
kierowców,
b) zaświadczenia potwierdzającego wpis przedsiębiorcy do rejestru przedsiębiorców
prowadzących ośrodek szkolenia kierowców,
c) poświadczenia potwierdzającego spełnianie przez ośrodek szkolenia kierowców
dodatkowych wymagań, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1,
d) pieczęci ośrodka szkolenia kierowców;
3) wysokość opłaty:
a) za wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców,
przy czym jej wysokość nie może przekroczyć 600 zł,
b) za wydanie poświadczenia potwierdzającego spełnianie dodatkowych wymagań
przez ośrodek szkolenia kierowców, przy czym jej wysokość nie
może przekroczyć 600 zł.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się odpowiednio:
1) potrzebę zapewnienia ujednoliconych procedur oznaczania ośrodków szkolenia
kierowców i innych podmiotów prowadzących szkolenie;
2) potrzebę ujednolicenia dokumentów;
3) koszty rzeczowe i osobowe związane z:
a) prowadzeniem rejestru przedsiębiorców,
b) wykonywaniem nadzoru nad ośrodkami szkolenia kierowców,
c) postępowaniem sprawdzającym spełnianie dodatkowych wymagań oraz z
wydaniem poświadczenia.
3. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania w zakresie wyposażenia dydaktycznego, warunków
lokalowych i placu manewrowego:
30
a) ośrodków szkolenia kierowców i innych podmiotów prowadzących szkolenie
osób ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem,
pojazdami silnikowymi lub tramwajem,
b) ośrodków szkolenia kierowców i innych podmiotów prowadzących szkolenie
osób ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem,
pojazdami silnikowymi lub tramwajem, spełniających dodatkowe
wymagania w zakresie, o którym mowa w art. 31 ust. 1;
2) szczegółowy program:
a) szkolenia osób ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do kierowania
motorowerem, pojazdami silnikowymi lub tramwajem,
b) szkolenia:
– kandydatów na instruktorów i instruktorów,
– kandydatów na wykładowców i wykładowców,
c) 3-dniowych warsztatów doskonalenia zawodowego dla instruktorów i wykładowców;
3) szczegółowe warunki i tryb:
a) postępowania z dokumentami dotyczącymi osób ubiegających się o uzyskanie
uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdami silnikowymi lub
tramwajem i kandydatów na instruktorów oraz wzory stosowanych dokumentów,
b) prowadzenia dokumentacji przez ośrodki szkolenia kierowców;
4) wzory dokumentów związanych z prowadzeniem szkolenia.
4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, uwzględnia się odpowiednio:
1) obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej;
2) potrzebę zapewnienia należytych wymagań organizacyjno-technicznych do
przeprowadzania kursów i zajęć w zależności od rodzaju i zakresu szkolenia;
3) zakres wiedzy i umiejętności niezbędny do bezpiecznego i sprawnego uczestnictwa
w ruchu drogowym osoby posiadającej prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie
tramwajem;
4) potrzebę zapewnienia sprawności procedur administracyjnych i należytej ochrony
dokumentacji związanej z prowadzeniem szkolenia;
5) konieczność ujednolicenia stosowanych dokumentów.
Rozdział 6
Instruktorzy i wykładowcy
Art. 33.
1. Instruktorem jest osoba, która:
31
1) posiada co najmniej wykształcenie średnie;
2) posiada prawo jazdy:
a) kategorii A co najmniej przez okres 3 lat – dotyczy instruktorów osób ubiegających
się o uzyskanie uprawnienia do kierowania pojazdami, którzy
uzyskują uprawnienia instruktora wyłącznie w zakresie prawa jazdy kategorii
A;
b) kategorii B co najmniej przez okres 3 lat – dotyczy instruktorów osób ubiegających
się o uzyskanie uprawnienia do kierowania pojazdami ubiegających
się o uprawnienia do prowadzenia szkolenia w zakresie prawa jazdy
kategorii B;
c) kategorii B+E, C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D lub D+E odpowiednio do
zakresu prowadzonych zajęć co najmniej przez okres roku oraz co najmniej
3–letnie doświadczenie w prowadzeniu szkolenia osób ubiegających się o
uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kategorii B –
dotyczy instruktorów osób ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do
kierowania pojazdami rozszerzających uprawnienia do prowadzenia szkolenia
o jedną z wymienionych kategorii;
3) posiada prawo jazdy kategorii B co najmniej przez okres 3 lat oraz pozwolenie
na kierowanie tramwajem – dotyczy instruktorów osób ubiegających się o uzyskanie
uprawnienia do kierowania tramwajem;
4) posiada ważne orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do
wykonywania czynności instruktora;
5) posiada ważne orzeczenie psychologiczne o braku przeciwwskazań psychologicznych
do wykonywania czynności instruktora;
6) ukończyła z wynikiem pozytywnym kurs dla kandydatów na instruktorów i posiada
zaświadczenie o jego ukończeniu – dotyczy instruktorów osób ubiegających
się o uzyskanie uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi;
7) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin sprawdzający kwalifikacje przed komisją
powołaną przez wojewodę;
8) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za:
a) przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji,
b) przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej,
c) przestępstwo przeciwko wiarygodności doku

MARSZAŁEK SEJMU
Grzegorz Schetyna

Fot.: Krzysztof Białoskórski