Pierwszy skuter, pierwsza porażka: Moto Baretti Solero

Moto Baretti Solero to mały skuter. Mam 180 cm wzrostu i ważę ok 65kg, nogami zawadzałem o kierownicę, najlepiej je rozszerzyć, bo nie za dobrze się w ten sposób jedzie. We dwie osoby jazda jest bardzo trudna.  Nie jest to zbyt przyjemne odczucie.  Siedzenie jest mało ergonomiczne. Pewna część ciała daje o sobie znać. Kufer pod siedzenie dosyć symboliczny, kask nie wejdzie w żadnym razie. Pod kierownicą jest sporawa półka i wieszak na którym można powiesić torbę z zakupami. Podłoga płaska i bardzo skąpa, brak miejsca na nogi pasażera, konstruktorzy się tym kompletnie nie przejęli. Jest z tyłu stelaż na kufer, który w moim przypadku najzwyczajniej pękł. Wskaźniki mają bardzo ładny kolor, są fajnie podświetlone i nie spotkamy ich w innym skuterze typu Coliber;-). Hamulec przedni jest dobry, pod warunkiem, że jedziemy sami. Tylni symboliczny. Mały (4L) bak zmusza do częstych wizyt na stacjach benzynowych.

Plastiki są nienajlepszej jakości.
Plastiki są nienajlepszej jakości.

Plastiki. Tu sprawa wygląda jasno – jak w przypadku większości wschodnich skuterów, zaczepy są słabe, plastiki też, giętkie i łamiące się szybko.

Silnik. Silnik to oczywiście 139QMB, ma on ok. 3 KM po odblokowaniu, pali ok. 2,5l-3l na 100 km. Osiągi są zadowalające za sprawą małej wagi (77 kg).

Przyśpieszenie. Jak na czterosuw chłodzony powietrzem to dynamika jest zadowalająca.

Na pochwałę zesługują zegary.
Na pochwałę zesługują zegary. Duże, czytelne, dobrze podświetlone.

Pierwsza 50tka na liczniku pojawia się dosyć szybko, potem wskazówka w reguły zatrzymuje się w okolicach licznikowych 70 km/h, w moim przypadku prędkość maksymalna to 60-65.

Awarie. Elektryka, porażka! Stelaż pod kufer, również nie zasługuje na pochwałę. Wykonany jest z bardzo słabych materiałów. Koło magnetyczne wymienione, Dwa razy akumulator. Prócz tego konieczna jest częsta regulacja gaźnika. O dziwo pasek napędowy ani razu nie musiał być wymieniamy.

Sprzedałem go po roku z przebiegiem 3 500 km, za 800 PLN, był w opłakanym stanie.
Aktualnie przesiadłem się na Piaggio Typhoon z 1999 roku.

Ciąg dalszy pod materiałem wideo

Kosik

Piaggio Typhoon 50

Inne publikacje na ten temat:

7 opinii

  1. Ja pisze na forum, żeby nie kupować takich sprzętów to leci na mnie setki bluzgów itp.
    Wiedziałem co pisze!

  2. Tak, dzięki wielkie. Nie chciałem pisac ogólnie o Chińczykach, chyba wiecie z jakiego względu, tylko opowiedziałem jakby swoją historie, no powiedzmy taki mini test. 😉

  3. napisz jak ci sie jezdzi typhoonem ja jestem nizszy i czuje sie jak na taborecie a przy tych osiagach nie jest to zbyt komfortowe jol.

  4. Nie no KOS Ty na elektrykę narzekasz, mój po wymianie magneta, modułu i sprawnej świecy oraz cewce nadal protestuje, stelaż mi nie pękł, a nie raz ktoś na nim siedział 😀 Raz nawet jechał 🙂 Mój ma 11000 kilosów, z głównych rzeczy to wario poszło, coś huczy i na postoju był głośniejszy od Hondy 125 (Bachytek to miał, nie pamiętam nazwy), pękła linka gazu (ale to chyba od stania na mrozie), poszła sprężyna hamulca i koło zablokowało tylne (mogłem obejrzeć jak zacinał), teraz moduł i iskrownik, nie liczę zgubienia śrub i popękanych zaczepów oraz gwintów zerwanych ( ze 2, 3) Gaźnik-nie ma problemu, cylek też nie, a i już 5 albo 6 żarówek spalił, tylko z przodu no i roztopił oprawkę do niej 😀 Polecam majsterkowiczom, jak ktoś chce bez stresu wyjechać za miasto-zdecydowanie odpada, może zawieść.To się tyczy wszystkich 4T 139QMB, no chyba że sami rozkręcimy i skręcimy, a i spawanie ramy w 1 miejscu u mnie woła o pomstę do nieba, chyba na elektrodach oszczędzają nawet.

  5. Siema mam takie samo chińskie cudo i mam WIELKĄ PROŚBĘ do AUTORA tekstu człowieku pomóż mi i odpisz na mail: [email protected]
    gdzie mogę znaleźć blokady w tym skuterze Prooosze bo już się blisko rok męcze. Prosiłbym o jak najszybszy kontakt

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button